Prof.Dr.Şener Dilek’in Notlarından…

Ahmet Demirel Hoca ile Paris’te görev yaparken tanışmıştım. Sıra dışı, gayretli, cevval ve hizmet aşkıyla dolu bir din adamı. Paris dönüşü Hadim’e tayin edildikten sonra imam ve müezzinleri toplamış, birlikte dinî hizmetlere kalite kazandırmak maksadıyla proje üretmeye karar vermişler. Ahmet Hoca’nın elime tutuşturduğu dosyada 216 proje adı görünce hayret etmekten kendimi alamadım. Din adamları baş başa verince harikulade projeler ortaya çıkmış.. (Ali Erkan Kavaklı’nın yazısı..)

“Zekât verenlerle alışveriş yapmalıyız,” diyordu Turan Bey, “tâ ki onlar daha çok kazanıp daha çok zekât versinler.”

İşte, burada, dikkatimizden kaçan önemli bir ayrıntı var: Biz alışveriş yaptığımız kişi veya müesseseye ücret öderken, yoksulun payını da o ücret içinde bir emanet olarak aktarıyoruz. Eğer muhatabımız zekâtını veriyorsa emanet yerini bulacak, daha doğrusu, iki katlı bir kazanç ortaya çıkacaktır.. (Ümit Şimşek’in yazısı..)

Her kademesi bir tuzaktır yedinciye ulaşırsan sırrı anlarsın. Nefsi Emmare; Zincirli kilitli ellerHer daim günaha sokmak ister. Günaha meyleder insan, günahtan kaçışın şeytandan kaçışın kadardır. Nefsi Levvame; Dayanamazsında girersin günaha sonra anlarsın hata ettiğini pişmanlık duyarsın.. (Nuriye Çeleğen’den..)

Çok mütevazı yaşayan Maruf Hazretleri bir gün yol kenarına oturmuş elindeki ekmeğini yerken karşısına dikilen bir aç köpeğin gözlerini kendisine diktiğini görünce ekmeği tek başına yemekten utanır da, bir ucundan kendisi ısırır, öteki ucunu da gözünü dikmiş bekleyen aç köpeğe uzatır, birlikte yemeye başlarlar. Bu sırada uzaktan yaklaşan bir adam: -Utanmıyor musun elindeki ekmeği köpekle birlikte yemeye, der… (Ahmed Şahin’in yazısı..)