Hiçbir şey yokken bütün ruhlar bir mana deryasında toplanmış, yaratılışın üstün gayesine bütün dikkatleriyle odaklanmış. Birbirine şahitlik eder: “elestü birebbiküm” (“Ben sizin Rabbiniz değil miyim?”) hitabına: “Kâlû: Belâ!” (“evet, şüphesiz sen bizim rabbimizsin.”)

Neden kurban? Neden “kesmek”, “kan akıtmak”, “sadaka”, “sevinç” ifade eden bir başka kelime değil de; özellikle “kurban” kelimesiyle ifade edilmiş bu müstesna gün?

Bu eşsiz kâinatı yarattı yüce YEZDAN, Dünyaya gönderdiği halifedir tüm İNSAN,
Yol gösteren olarak rehberimizdir KUR’AN, İbadet etmek için yaratıldı İNS-U CAN

Maddi durumu müsait olan Müslümanlar, Kurban Bayramında kestikleri kurbanla çevrelerinde bulunan ihtiyaç sahiplerine, komşu ve akrabalara gerekli ikramda bulunur… Bireyler arasındaki kin ve adavet ortadan kalkar, haset yerine; kardeşlik bağı perçinleşir.

Bediüzzaman Hazretleri “Hayat zannettiğin hâlât yalnız bulunduğun dakikadır” diyor. Evet İnsanoğlu çok aciz. Aciz olduğu kadar iktidarı kısa bir varlık. Hayat zannettiği şey yalnız yaşadığı andır. Ne beş dakika geçmişe gidebilir ne de beş dakika sonra başına gelecekleri bilebilir.