Hakkın hatırı, müellifin hukuku ve sanat ahlakı sadeleştirmeye müsaade etmez. Nasıl ki, bir mimarın çizdiği projeler onun izni ve kabulü olmadan değiştirilmezse; Hz Üstad’ın telifatı olan Risale-i Nur Külliyatı da O’nun izin ve müsaadesi olmadan tağyir ve tebdil edilemez. Çünkü Üstadımız buna müsaade etmemiştir. Bu hususta Lahikalarda pek çok beyan olduğu gibi, saff-ı evvel ağabeylerimizin naklettikleri hatıralar da buna şahittir.

Hz. Peygamber’i anlatmak yetmez. Onu uygulamak da gerekir. Onu anlayan ve anlatan her Müslüman onun bir misali ve timsali olarak yeryüzünde dolaşmalıdır. Affetmeli, kin tutmamalı, küs durmamalı, sıla-i rahim yapmalı, emin olmalı, eman vermeli, yardımsever olmalı, sevmeli, saymalı, şefkatli, merhametli, adaletli ve hakperest olmalı. Kusura bakmamalı, iyilikleri unutmamalı. Sabır kahramanı ve muhabbet fedaisi olmalı. Kardeşlik prensiplerini hayata geçirmeli, Kur’an’ı, özellikle Hucurat suresini, Üstad Bediüzzaman’ın Uhuvvet ve İhles risalelerini uygulamalı bir şekilde okumalı.

Bediüzzaman Altıncı Söz isimli büyük eserinde insanın hayatla ilişkilerini kuran duyularının müspet ve menfi kullanımlarını anlatır. Bunlardan biri gözdür.

Her toplum kendisinin; güvenilir, saygın, âdil, korkusuz, şefkatli, hiçbir kötü alışkanlığı olmayan, gözü pek ve çalışkan bir liderinin olmasını ister. Yüce Hâlıkımız bizlere, tüm bu olumlu vasıflarla donattığı Hz. Muhammed S.A.V. efendimizi, önder ve lider olarak, üstelik de herkesin konumunda yaşatarak örnek bir MODEL tayin etmiştir. Sonsuz hamd ve senalar olsun…

Bediüzzaman, Peygamber Efendimizin (a.s.m.) hayatını, hayatında eritmiş, hayatına yansıtmış bir mücadele adamıdır. Bediüzzaman, Efendimizin siyerine ve onun İslâm âlimlerince anlatılan hayatına değil, şahs-ı manevisine bakmamızı tavsiye etmiştir. Ömer Döngeloğlu’nun yazısı…