Yüzleri ayın on dördü gibi parlayan ve ebedî imtihanı kazandığı anlaşılan bu bahtiyarlara, adeta dünyadaki günlük hayatın telâkisindeymiş gibi naz ve niyazla sorulan “Yolculuk nereye?” sualine gülümseyerek ve heyecanla ”İnşallah, Cennet ve Saadet-i Ebediyyeye” diye cevap vereceklerdir (Mehmet Abidin Kartal)

Batı dillerinde Cumhuriyetin bir anlamı da bir milletin kendi kendini yönetmesidir. Bu yönetim şekli yalnızca tek tabanlı değildir, sosyalist, demokratik, laik veya dindar temelli de olabilir. Geçmişte İslam dünyasındaki dört halife dönemi, Rusya, İran ve Libya devletler bunlara örnek olarak verilebilir. Dört halife döneminde seçimle iş başına gelen halifeler, hem halife hem de cumhurbaşkanı olarak gerçek adaleti ve şer’i hürriyeti taşıyan dindar cumhuriyetin örneğini vermişlerdir. (Dr. Selçuk Eskiçubuk’un yazısı..)

Ertesi gün mahkeme reisi Kel Ali, müdafaa yapmaya gerek görmeden İskilipli Atıf Hoca için alınan kararı açıklar: İDAM, Yani ŞEHADET.

Elçi Hunata, Ebrehe’yle görüşmesini ister, Kureyş’in aziz reisi bu davete icabet eder,
Abdulmüttalip zaten vakar ve heybetlidir, İri yapılı, güzellik sahibi, cömert, çok izzetlidir (Bekir Özcan)

Bu Zaman imanı kurtarmak zamanıdır. Bu Zaman şahsi ma’nevi zamanıdır. Bu Zaman adeta fetret devri denmeye sezadır.(Abdülkadir Haktanır)