Dua; kulun Cenab-ı Hak’tan inayet istemesi, niyazda bulunması, O’na sığınması, kendi acizliğini ve fakirliğini her şeye gücü yeten Kadir-i Mutlaka mahviyet içinde arz etmesidir. Başka bir ifadeyle dua; küçükten büyüğe, aşağıdan yukarıya karşı yapılan niyaz ve temenni mânâsınadır. “Dua ubudiyetin ruhudur ve halis bir imanın neticesidir.”1 Bunun içindir ki dua eden her insanda bir huzur ve ferahlık meydana gelir. Dua fıtri bir hâldir ve bütün dinlerde de mevcuttur. (Mehmed Kırkıncı’dan, DUA hakkında çok geniş ve güzel bir yazı..)

Kazanın şoku, belki bir beyin travması. Sorular tekrarlanıyor ama namaz hep merkezde. Bir namaz kaçırma endişesidir gidiyor.. Refakatçi genç sorularına cevap verirken bir yandan da onun yorulacağı endişesiyle daha fazla sormasına mani olmaya çalışıyor. Onu, namaz vaktinin geçmediği ve salavat getirmesinin daha iyi olacağı konusunda ikna etmeye çalışıyor. Son sorusu, birinci endişesi namaz olmak!… Bir ambulansın içinde, hareketsiz yatarken, belirsizliklere doğru yol alırken, kafası karışmış bir halde, hem o kadar genç… ve aklı fikri namazda olmak… (Bizlere gerçek vazifemizi unutmamak temennisiyle birlikte Fatih Kazdağlı kardeşimize rahmet diliyoruz)

Çoluk çocuk, su yok, ekmek yok, soğukta bir barınak yok, yol yok, hastahane sınırlı, okul, eğitim yok, kaçmayı başaranlar, komşu ülkelere sığınabilenler bir nebze olsun daha iyi. Bu durum bizlere muhacir ve Ensar kardeşliğini hatırlatmakta. Mezalimden kaçan Müslümanlar Medine’ye sığındıklarında Ensar onlara evlerini açtı, aş verdi, iş verdi, eş verdi , oysa bizler hala ”o insanların bizim ülkemizde ne işi var “ diyoruz. (Çetin Kılıç’ın yazısı..)

Bu izahlardan maksat, Risale-i Nura hürmeti, muhabbeti, sadakati ve bağlılığı olanları ikaz etmek ve İttihad-ı İslama ve İslam Kardeşliğine uymalarını temin etmektir (Abdulkadir Haktanır)

Ya Rabbena! Ya Rabbena! Sana olsun hamd-u Sena
Rahme muhtaç bir kulunum, Rahmini ihsan et bana (Ahmet TANYERİ)