Ef’al-i mükellefine göre hasta ziyareti sünnettir. Ancak, hastanın bakacak kimsesi yok ise “vacib-i kifaye” olur. Yani, birkaç komşunun o hastayı bakmaya devam etmesiyle, diğerlerinin üzerinde vacip sorumluluğu düşer. Şayet hiç kimse bakmaz ise tüm mahalle, tüm köy ve tüm belde vacibi terk etmiş suçlular ve asiler durumuna düşerler. (A. Raif Öztürk’ün yazısı..)

Her Cami; Kabe’nin yani Beytullah’ın bir şubesidir. Camiler İslam’ın sembolleridir ve şiarıdırlar. Camiler, “..Ben Müslümanım” diyen herkesin, övünç ve gurur kaynaklarıdırlar. Kur’an-ı Kerim, camiler ve camileri engelleyenler hakkında bakınız ne buyuruyor: Allah’ın mescitlerinde Allah’ın adının anılmasını engelleyip, oraların ıssız ve harap hale gelmesine çalışanlardan daha ZALİM kim olabilir? (Bakara suresi, 114. Ayet) (A. Raif Öztük’ün yazısı..)

Çok ciddi bir teknik araştırma nedeniyle Japonya’ya girmiştim. Beni görevlendiren şirketim bana öyle vazifeler verdi ki, bir aylık bir zamana sığdırmak için azami gayret gerekiyordu. Uykularımdan kıstım, istirahatimden kestim, ziyaretlerimden kıstım ve tüm gayretlerime rağmen çok az kusurlarla başarıya ulaştım… (A. Raif Öztürk’ün yazısı..)

Başka bir ifadeyle; insan olarak maalesef “tam idrak edemediğimiz bazı gerçekler” var. Yarım asrı geçen düşünce hayatımda, bazı gerçekleri idrak edemediğimi gördükçe, kendi kendime çok kızıyordum ve üzülüyordum. Ancak insanlığın neredeyse tamamının bu problemi yaşadığını fark edince, bir nebze rahatlıyorum.Bu düşüncelerle; akıllara kapılar açarak, belki bu konuda zevkli mesafeler alınabileceği ümidine kapıldım. Birtakım manevi tedbirlere vesile olacağını düşündüm. Bu önemli konuda, inşallah bendenize yardımcı olan dostlarım çıkacaktır… (A. Raif Öztürk’ün yazısı..)

Zaten bizler tüm Müslümanlar olarak, “..O’nun yolunda cihad etmeye (AllahRızası ve İslam uğrunda çaba göstermeye, mücadele etmeye) diğer sevdiklerimizden daha çok önem verseydik”, yani bu ayete tam uysaydık, bu hallere düşmezdik. Bu musibetler de başımıza gelmezdi. Tüm İslam alemi, diğer ülkelerin maskarası olmazdı. Bu duygularla tam ümitsizliğe düşecekken, imdadıma Zümer Suresi, 53. Ayet yetişiyor. “De ki: “Ey çok günah işleyerek kendilerine kötülük etmede ileri giden kullarım! Allah’ın rahmetinden ümidinizi kesmeyiniz. Allah bütün günahları affeder. Çünkü O, gafur ve rahimdir (çok affedicidir, merhamet ve ihsanı fazladır).” ..Ve bir nebze ferahlıyorum. (A. Raif Öztürk’ün yazısı..)