İstanbul’un Vefa semtine adı verilen Ebu’l Vefa, Fatih devrinin büyük âlimlerinden ve evliyasındandı. Akşemseddin, Molla Gürani gibi devrin manevi önderlerinden biriydi. Bu büyük zatın oyun yaşlarındaki bir oğlu kötü bir alışkanlık edinmiş. Ucuna çivi çakılmış bir sopa ile o devirde evlere içme suyu taşıyan sakaların kırbalarını deliyormuş.(Abdülkadir Haktanır)

Dev fare hala arkamdaydı beni kovalıyordu..Ve karşıma cehennemin ateşi çıktı..Yüzümde hissediyordum o dehşetli sıcaklığı! Fareyle cehennem arasında sıkışmıştım ve kendi kendime dedim ki o an.. Ben bu fareden ateşe düşmek için mi kaçıyorum! (Abdülkadir Haktanır)

Birinci Şuada iki üç ayetin işârâtında, Risaletü’n-Nur’un sadık talebeleri imanla kabre gideceklerine ve ehl-i Cennet olacaklarına dair kudsi bir müjde ve kuvvetli bir beşaret bulunduğu gösterilmiştir (Bediüzzaman Said Nursi)

Binanın inşaatı çatıdan değil temelden başladığı gibi, devlette iyi eğitilmiş fertlerden teşekkül etti ise ayakta uzun yıllar kalabilir. Fertlerin sağlamlığı, başka zamanlarda da fakat bilhassa bu zamanda, din ile dünyasını öğrenmesinden geçer, insanın her iki hayatı sağlam öğrenmesi için de, 6-7 yaşından kafasına bilgin almaya başlayıp, ömrünün sonuna kadar, Alim ve tecrübeli kimselerin bilgilerinden istifade edip ve devamlı faydalı kitap okumakla istenilen neticeyi elde edebilir. (Abdülkadir Haktanır)

O şefkatli valide, çocuğunun hayat-ı dünyeviyede tehlikeye girmemesi, istifade ve fayda görmesi için her fedakârlığı nazara alır, onu öyle terbiye eder. “Oğlum paşa olsun” diye bütün malını verir, hafız mektebinden alır, Avrupa’ya gönderir.