İnsan bu üç düşmanın aleyhinde, akıl mantık ve manevi duygularını kullanabilirse kurtulma ümidi artar (Abdülkadir Haktanır)

Bu eski ve yeni iki medrese-i yusufiyedeki şiddetli imtihanda sarsılmayan ve dersinden vazgeçmeyen ve yakıcı çorbadan ağızları yandığı halde talebeliğini bırakmayan ve bu kadar tehacüme harşı kuvve-i maneviyesi kırılmayan zatları, ehl-i hakikat ve nesl-i ȃti alkışlayacağı gibi, melaike ve ruanîler dahi alkışlıyorlar diye kanaatim var. (Abdülkadir Haktanır)

Ne çok parlar gözümde, cemalin ya Resülallah, Evet doldurdu ȃfȃki, celalin yȃ Resülallah.
İşte on dört asır evvel, ayın on dördü didarın,(1) Doğup nurlattı dünyayı, Cemalin ya Resülallah (Abdülkadir Haktanır)

Balıkesir’in Dursunbey’indeki bir davaya trenle gitmektedir. Ne var ki yavaşlayan tren istasyonda inmeye fırsat vermeden tekrar hızlanır. Bekir Bey’i tutmak mümkün değildir. (Abdülkadir Haktanır)

İnsan için en mühim iş, kendini ve herşeyin Yaratanını bulup öldükten sonra Haşir sayhasi ile hayatının hesabını vermek için tekrar dirileceğıne iman edıp tasdik etmektir. (Abdülkadir Haktanır)