Ayasofya yine cami olunca, çok sevindik! Onun sevinciyle, sanki yeni dünyaya geldik,
Müminlerin dualarıyla, müzeyi defettik, Hakkımızı geri aldık, Bayram yapalım gelin!.. (Abdülkadir Haktanır)

Ayasofya müzeden camiye çevrildi, Müze olmaktan kurtulup geri geldi,
Allahın rahmeti önümüze serildi, Fatihin emaneti, tekrar bize el verdi (Abdülkadir Haktanır)

İnsanın ayaklarının hemen üstünde menteşeler olmasaydı, dizlerinde menteşeler olmasaydı, kalçalarında menteşeler olmasaydı, nasıl yürürdü? Adımlarını nasıl atardı? İnsanın eli üstünde, dirseğinde, kolun son kısmında menteşeler olmasaydı, odun gibi hareketsiz bir insandan başka bir şey olamazdı, değil mi? (Abdülkadir Haktanır)

Çünki dünya ehlince güzel addedilen şey, orada çirkindir (Abdülkadir Haktanır)

bu zamanda hiçbir şeye âlet ve tâbi’ olmayan ve her gayenin fevkinde olan hakaik-i imaniyeyi fıtrî ubudiyetle, bilmeyenlere, bilmek ihtiyacında olanlara tesirli bir surette bildirmek; bu keşmekeş dünyasında, imanı kurtaracak ve muannidlere kat’î kanaat verecek bu tarzda; yani hiçbir şeye âlet olmayacak bir tarzda, bir Kur’an dersi vermek lâzımdır ki; küfr-ü mutlakı ve mütemerrid ve inatçı dalaleti kırsın, herkese kat’î kanaat verebilsin (Abdülkadir Haktanır)