İnsanlığın Nuru sın sen, Geldin bizi sevindirdin, Alemden zülmü giderdin, Canımsın Ya Resulallah.
Bütün âlem zindan iken, Olumsuza duçar iken,Âlem kap karanlık iken, Nurlattın Ya Resulallah.(Abdülkadir Haktanır)

Alnı ak günlü pak seccadeden doğruldun, Her tarafı parlatan Nurlar ile yoğruldun.Gönlünü arşa açıp duaya el kaldırdın, Ruhunu hakikatin gerçeğine daldırdın.
Al sancak oldu “örtün” namusuna şahittir, Baban amcanla dayın belki birer şehittir. (Abdulkadir Haktanır)

İnsanı hiç yoktan var eden Allah’u teâladan başkası kim olabilir? Bu itibarla, bir şeker, bir sigara ikram edene teşekkürünü ihmal etmeyen insan, onu yoktan var edene karşı ibadetini nasıl ihmal ediyor? Buna hayret etmemek için ihtimal var mı? (Abdülkadir Haktanır)

Bu kâinatın Sâni’-i Kadîr ve Hakîm’inin mülkünde iştirak yeri yoktur. Çünki herşeyde nihayet derecede intizam bulunduğundan, şirki kabul edemez. (Abdülkadir Haktanır)

Madem şükredenleri mükâfatını yalnız Allah verir. Biz şakirinden olmaya gayret etmeliyiz. Öyle bir devirde yaşıyoruz ki nimet haddinden fazla çoğaldı fakat ne yazık ki şükür azaldı. Nimetin şükrünü eda edebilmek için: O nimetin yok olduğu devri hatırlamak lazım ki nimetin kıymeti bilinsin (Abdülkadir Haktanır)