Düşman içki getiriyordu gemiler dolusu, Hasımda olsa yanan insandı bunun sonucu,
Üstad, kurucuları arasında yer aldı Yeşilay’ın, Maddi, manevi yanmaması gerekirdi insanın (Bekir Özcan)

Avrupa devletini doğurmakta Osmanlı, Kıvranıyor yatakta çekiyordu çok sancı
Hain planla, evlatlıkları başında bekler, Canı gönülden hemen ölmesini ister
Vefat edince, miras parça, parça edilecek, Osmanlı’nın Dünya’ya hükmü sona erecek.. (Bekir Özcan’ın şiiri..)

Hamiyetinden, İstanbul un siyasetine daldı, Esaret hayatını hatırlayıp hemen uyandı,
Çok şaşaalı geçerken İstanbul’daki hayatı, Çamlıca’daki köşkte bir gün aynaya baktı (Bekir Özcan)

Yirmi beş Haziran bin dokuz yüz on sekizde, Bediüzzaman dönmüştü artık memleketine,
Davet etti Harbiye nâzır-ı Enver Paşa üstadı, Mütevazı bir merasimde takıldı harp madalyası (Bekir Özcan)

Üstad tatar mahallesindeki camide kalır, Mevsim, kışın sonu bahara yakındır,
Cami Volga nehrinin kıyısında hemen, Gece yalnız kalır, yoktur giden gelen (Bekir Özcan)