Üslub sözlükte; anlatma biçimi, deyiş, yapış biçimi, teknik, renk, söyleyiş, biçimlendirme diye geçer. Üstad Bediüzzaman “başka türlü söyleyenler varsa da, ben kelamın kalıbı ve sureti diyorum “diye ifade ediyor. Üslup, kelamın göz alıcı elbisesi, tarzı beyanıdır, anlatanın ifadesidir. Ahmet’in uykusu var, Ahmet’in gözünden uyku akıyor, Ahmet bütün gece beşik sallamış, hepsi aynı manaya gelse de üslub farklı. (Çetin Kılıç)

Mevlana mesnevisinde cansızları ve hayvanları konuşturarak mesajını ta günümüze kadar ulaştırmayı başarmıştır, Beydavi, Ezop, La Fontaine, Ahmet Mithat Efendi, Şinasi gibi yazar ve şairler de fabl türü eser veren edebiyatçılardır. İntak da denilen bu tür yazı ve konuşmalarda kelimeler hayatlanmakta, manalar büyüyüp genişlemektedir (Çetin Kılıç)

Kelamdan maksat ifadeyi meramdır. Lafzı süslerken mana geride kalmamalı. Mana dilbere, lafız elbiseye benzetilir, elbiseyi süsleyeceğim derken dilber unutulmamalı. Fikirlerin, hislerin tabi mecrası manaya akmalı, mana ön planda olmalı, mana nazm edilmeli bu yapılırken mantıklı olunmalı. (Çetin Kılıç)

“Allah semadan oradaki dağlardan dolu indiriyor”, “güneş akar gider” bu cümleleri zahire göre değerlendirmek belagatı inkârdır, belagatı göz önünde bulundurarak okursak mana bulutların ardındaki şimşek gibi ortaya çıkacaktır. (Çetin Kılıç)

Adam, ben hiç hırsızlık yapmadım ama günah olduğu için değil, yanlış bir şey olduğu için yapmadım, hiç rüşvet almadım ama günah olduğu için değil, etik olmadığı için almadım, muhtaçlara yardımda bulundum ama, sevap olduğu için değil, insan olduğum için bulundum (Çetin Kılıç)