Yalnızlık öyle bir dert ki kendinizi boş hayallere bağlanırken buluyorsunuz. Hiç gerçekleşmeyeceğine inandığınız şeyler, belki hiç gerçekleşmeyecek şeyler. Değersiz şeyler üzerine büyük anlamlar yüklüyorsunuz…

Bediüzzaman gençliği “zarif ve güzel bir gül çiçeğine” benzetir. Ergenlik dönemi de bu zaman aralığında yaşanır. İnsanlar, hayvanların aksine 15 yaşında ancak fayda ve zararı anlayabilecek yaşa gelirler… (Selçuk Eskiçubuk)

Akşam oldu.. Gün yavaş yavaş çekildi pencerelerden.. Adettendir, şimdi kalkıp çekmeli perdeleri, “bir can var” niyetine ışık yakmalı..
Akşam..
İçimde hala gençliğimin telaşeleri, kulaklarımda çocuk sesleri..

Kimden etkileniyorsunuz? Kim sizin akıl önderiniz. Sizin önderleriniz ahiretinizde sizden neyi sakındıracak. Bırakın sizi, kendilerine faydaları olacak mı? Hiç mi Allah’ın hesabını yapmıyorsunuz? Bu düşmanlık, üslup, nefret, kin nedendir? Nefret ettiğinizin cesedi önünüze konsa, içiniz rahatlayacak mı? Diyelim ki rahatladı. Siz dünyada ebedi mi kalacaksınız. Kazık mı çakacaksınız dünyaya? Yarın da siz onun gittiği yere gideceksiniz.

Dolmuştayım. Genç bir bayanı inerken şoför görmemiş olmalı ki arabayı hareket ettirdi. Bunun üzerine, “Bari inseydim de öyle hareket etseydiniz” şeklindeki sitemkâr ifadesi, kalan bir kaç yolcunun kısa ama dertli sohbetine sebep oldu. (Mehmet Çetin’in yazısı..)