Başımıza gelen her türlü kaza, bela, hastalık ve musibetler, işlediğimiz günahların sonucumudur? Ya küçük çocukların başına gelenler. Nasıl izah edilebilir?

“Günah” denen zülumet, Sanki bir dipsiz kuyu.
Ey günahlardan kaçan, Müjde, sen rahat uyu.

biri İbrahim Etem’e sorularını şöyle sorar: “Nefsim beni günaha girmeye zorluyor, nefsime nasıl karşılık vereceğimi bilemiyorum, ne tavsiye edersiniz bana?” der. İbrahim Etem de kendine mahsus üslubuyla cevap verip açıklama yaparak der ki: “Önce günaha girmenin şartlarını hatırlat nefsine. Günaha girme şartlarını yerine getirebilirse günaha girebileceğini söyle”, der. Genç heyecanlanır.. (Ahmed Şahin’in yazısı..)

– Günaha girmenin şartları da mı var? Öyle ise o şartları söyle de hemen yerine getireyim, der.

Peygamber Efendimiz (asm) bu hususu şu veciz hadisiyle ifade buyurur: “Mü’minin niyeti amelinden hayırlıdır. Münafığın ameli ise niyetinden hayırlıdır. Herkes kendi niyetine göre amel işler. Mü’min hayır ve iyilik niyetiyle bir amel işlediğinde kalbinde bir nûr ve feyiz bulur.” Bediüzzaman’a göre niyetin ruhu ihlâstır. Öyle ise gerçek kurtuluş ancak ihlâs ile mümkündür. Az bir ömürde, bütün lezzetleriyle ve güzellikleriyle Cennet ancak böyle bir halis niyetle kazanılır.

Bediüzzaman Hazretleri bizi günaha karşı ikaz ederken, “Günahtan yılandan, çıyandan kaçar gibi kaçınız.” der. Burada yılan ve çıyan tabirinin yerine arslan veya kaplan tabirlerinin kullanılmaması dikkat çekicidir.