…Birgün birisi yeni bir arkadaşa Risale-i Nur’un mübahağalı metheti, çok farklı , çok orijinal, anlatılmaz dedi, o şahıs ona; “Şöyle benim anlayacağım bir orjinalliğini anlat dedi.” o ise bir şey söyleyemedi. Yere göğe koyamadığı orjinalliğin ayağı yere deymeyen bir mübalağa olduğunu anlayamadı…
(Himmet Uç)

Bediüzzaman bir kural söyler öğrencilere “sizin okuduğunuz fenlerden her bir fen kendi lisan-ı mahsusu ile mütemadiyen Allah’tan bahsedip Halıkı tanıttırır, muallimleri değil onları dinleyiniz” der. İlimin Allah’a açılan kapısı yoksa ateizme açılan kapıları vardır, bugün müsbet ilimler dediğimiz ilimlerin hepsi ateizme hizmet ediyor…

Ahmet Aytimur, Bediüzzaman onu şeyhülislamı olarak tesmiye etmiş. Bediüzzaman’ın eserlerini fırtınalı yıllarda, neşretmek gibi büyük bir görev üstlenmiş insan Ahmet Aytimur. Bizim ona bir takım sıfatlar vermemiz bize yakışmaz, sıfatlandırmak biraz da denk vasıflara dönük bir şey olsa gerek…(Himmet Uç)

Bediüzzaman Şam’a giderken rastlantı türü bir seyahata gitmiyordu. İslam dünyası Osmanlının halet-i neze geçtiğini biliyor ama bu millete inanıyordu. Onun millete inanması bir ırka inanmak değildi, devlet-i aliyeyi meydana getiren milletin yine kendini toparlayacağına kesin inanmıştı…

Zülkarneyn iki dağın arasını demir kütleleriyle doldurtup dağlarla aynı seviyeye getirince , bana erimiş bakır getirin de üzerine dökeyim “ dedi. Arıtk o Yecüc ve Mecüc’un ne seddi aşmaya , ne de onda delik açmaya güçleri yetmedi. Zülkarneyn “ Bu Rabbimden bir rahmettir, bir lutufdur “ dedi. “ Rabbimin tayin ettiği vakit gelince , bunu yerle bir eder. Rabbimin vadi mutlaka gerçekleşir”18-83-98 Zülkarneyn Peygamber bir büyük zulmü engellemek için gönderilmiş peygamberlerdendir. (Prof. Dr. Himmet Uç’un yazısı..)