İslam büyüklerinin mübarek sözleri ışığında, Allah (c.c.)’nün sevgili kulu, iki cihan serveri, ins ve cin’in Peygamberi, Hatemül Enbiya, yüce Peygamberimiz, ulu önderimiz ve tek liderimiz Hz. Muhammed Mustafa (s.a.v.) Efendimizin sureti ve hilkati.

Kâinattaki varlıkların her biri kendisinin bir ilimle, bir irade ve şuur tarafından tanzim ve teşkil edildiğini göstermektedir. Eşyadaki bu ilmin varlığının keşif edilmesi ancak akıl gözüyle olabilmektedir. Tıpkı eşyanın görülmesi için ışığın gerekli olduğu gibi. Eşyanın bu kadar sanatlı ve hikmetli yaratılması ancak sonsuz bir ilimle mümkündür.

Allah bir kulunun dokunulmazlığını benden de, o kulun kendisinden de daha çok önemsemektedir, öncelemektedir. Ben de Onun katında dokunulmaz olmak istiyorsam, Onun dokunulmaz kıldığına dokunmamam gerektir.

Vicdan inceldikçe sesi tüm sesleri bastırıyor. Burası kesin. İç âlemimizdeki dinmeksizin süren konuşmalar hep ‘içimizden gelen ses’e ait. Dinledikçe zorlaşıyor, yaptıkça kolaylaşıyor. Huzur sarsa da bitince, başlamak hep çok zor oluyor. Bu sözü söylesem mi, söylemesem mi; şu adımı atsam mı, atmasam mı; şu tuşa bassam mı, basmasam mı; şu telefonu açsam mı, açmasam mı; vs, vs. Hepsi bir anlık sıratlar işte. Bizi götürecekleri yer kendileri kadar küçük değil küçücük bir amelle tarifsiz veballere giren insanoğlu için, her günahtan küfre giden o yol için…

Bir gün başarılıdır, kendini sever, takdir eder hayran kalır. Bir gün ise değildir, kendine kızar, hatta nefret eder. Bir gün güçlüdür, kendinden geçer; bir başka gün zayıftır, kendini yerin dibine batırır. Bugün kazanır, yarın kaybeder. Bugün genç ve güzeldir, yarın bir trafik kazasında yüzü yaralanır, aynayı eline bile almaya cesaret edemez. Ya da yolunun üzerinde yaşlılığın alametleri belirir günbegün. Her gün biri siyah biri beyaz iki fare hayatını kemirmektedir. (Yazının devamı için başlığa tıklayınız..)