Malum tüm Peygamberlerde olduğu gibi Peygamberlerde hem kulluk hem de elçilik vasfı varmış. Çünkü İslam’ın emirlerini öncelikle bir model olarak Peygamberimiz hayata geçirmiş, Hz.Aişe(r.a) Resu-ı Ekrem için “O yaşayan Kur’an’dı” ifadesini kullanmış. (Eyüphan Kaya’nın yazısı..)

O mübarek ayağının tozu olabilsem, Sönmez Nurunu, bari menamda görebilsem,
Mecnun gibi o Nur dağına tırmanabilsem, Deruni hislerim nurlanırdı o makamda.

Peygamberime muhabbetle kendimi yaksam, Hislerimi pür nur eylerim nuruna baksam,
Yardımınla Rabbimin rızasına kavuşsam, İsminize hürmeten daim kalsam kıyamda. (Abdulkadir Haktanır’ın şiiri)

Haftanın günleri arasında Pazartesi gününün, Peygamberimiz’in hayatında mühim hadiselerin cereyan ettiği özel bir gün olduğu dikkati çekmektedir: Peygamberimiz’in doğumu ile dünyayı teşrifi, kendisine peygamberlik vazifesinin bildirilmesi, Mekke’den hicretle Medine’ye gelişi ve mübarek ruhunun kabzedilmesi, hep haftanın o gününde olmuştur. (Prof. Dr. Mustafa Nutku’nun yazısı..)

Bu durumda ne yapacağını bilemeyen Muaz bin Cebel sorma gereği duyar: – Ya Resulallah, der, öyle ise ne yapayım aramıza ırkçılık fitnesi sokmak isteyen bu adamı?.. Efendimiz bu soruya, pek kullanmadığı ağır bir cümleyle cevap verir. Ne der biliyor musunuz ırkçı adama? – Da’hü ilennar!.. Bırak o ırkçı adamı, cehenneme kadar yolu var!(Ahmed Şahin’in yazısı..)

Zor zamanlardı. Dünya kederleri bir bir çökmüştü omzuma. Kurduğum ve duyduğum hiç bir cümle avutmuyordu beni. Kanayan yaralarım vardı. Kitap sayfaları ve insanlar üflesinler diye yaralarıma, medet umuyordum her birinden. Oysa 14 asır önce söylenen ne varsa bakmak lazımmış, bilemedim. Sonra bir kitabın arasından;“İnsan ne için yaratılmışsa ona o kolaylaştırılır.” hadis-i şerifi çıktı bahtıma. İşte dedim istediğim bu, bana zor gelen ne varsa yaratılış gayeme ters oluşundanmış. Asıl yolculuk bundan sonraymış. (Tuğba Akbey İnan’ın yazısı..)