Bir ülke 80 milyonluk bir nüfustan oluşuyorsa, orada her türlüsü olur; eyyamcısı, omurgasızı, hırsızı, arsızı, talancısı, kamu malı yiyeni ve tabi ki haini.. Bu minvalde, say sayabildiğin kadar…
(Çetin KILIÇ)

Bediüzzaman On Dokuzuncu Söz’de Hazreti Peygamber’in[asm] ‘Resul’ kimliğini anlatmaya hazırlanırken, On Sekizinci Söz’ün sonuna kısa ama sarsıcı bir bakış açısı yerleştirir. İki Söz’ün birbirinden bağımsız olduğunu sananlar bu sürprizi fark etmeyebilir…
(Senai DEMİRCİ)

Hayatı Bediüzzaman’ın kalbiyle görmek isterim. Bunu Rabbimden dilerim. Çünkü onun kalbiyle görmek, bence, varlığı ehl-i sünnet ve’l-cemaatin istikametiyle görmektir. Onun gözü cadde-i kübra içinde bir gözdür. Kulağı öyle bir kulaktır. Sözü öyle bir sözdür.
(Ahmet AY)

Said Nursi, ortaya koyduğu eşsiz satırların ikram olduğunu hatırlamak adına, “Bana yazdırıldı!” der. Ne var ki, onun bu nezaketini anlamayan, hayatında bu nezakete yer vermeyen ya da ona bu nezaketi yakıştıramayan kimileri, ‘peygamberlik iddia ediyor!’ gibi sakil bir ithamda bulunuyor…
(Senai DEMİRCİ)

“Bismillah her hayrın başıdır.”
Bu cümle Risale-i Nur’un omurga ifadesidir. Felsefi tabirle ‘tractatus’udur. Eksen cümledir. Nüve fikirdir. Öyle ki, Risale-i Nur’un binlerce cümlesini bu sözün ipine dizebiliriz ve Risale-i Nur’un her cümlesine buradan hareketle varabiliriz…
(Senai DEMİRCİ)