“Önemli olan tüm teknolojik imkânların, akl-ı selim (sağduyu) ve vicdan filtresinden geçirilerek tatbikata konmasıdır. Ama tekrar tekrar kendimize sormamız gereken soru, ‘Benim bu hızlı hayatımın dünyaya ve insanlara ne faydası var’ sorusudur. Yoksa amaçsızca bir oraya, bir buraya koşuşturup, anlamlı ‘hayat trenini’ kaçırırız.”

Ey insan! Bak kendine, gör büyük Allahını, Kim yaptı tek hücreden mucize varlığını?
Yüz bin kilometre incecik damarlarını? Şakir Allah’ına karşı şükrünü biliyor. (Abdülkadir Haktanır)

Mademki dünyamıza hâlâ etmedik veda, Hamd-u senayı Rabbimize lazımdır edâ, Çünkü odur ehl-i vicdan indinde hoş sedâ, Yüce Rabbim, rahmetinden bizi, kılma cûda.   Ey insan! Nankör olma Kerim olan Rabbine, Teşekkürün yok mu seni yoktan var edene, Sana cömertçe sonsuz  ni’metleri verene, Muhtaç olduğun şeyleri önüne serene.   Allah bu insanı şuurlu bir meyve yapmış, Bütün duygularını yerli yerine […]

Bizi, şuurlu bir insan yapanı,
Kimdir o arayıp sormayalım mı?
Yaratıcımızı bulduktan sonra,
Şükrümüzü ifa etmeyelim mi?
(Abdülkadir Haktanır şiiri)

“Ben kör idim. Allah gözümü iade etti. Fakirdim, (mal verip) zengin etti” dedi. “İstediğini al, istediğini bırak! Vallahi, bugün Allah adına her ne alırsan, sana zorluk çıkarmayacağım!”..