Takvâyı Bediüzzaman Hazretleri şöyle izah eder: Takva; Menhiyattan (dinen yasak olan şeylerden) ve günahlardan içtinab etmek (çekinmek) ve amel-i salih, emir dairesinde hareket ve hayrat kazanmaktır.. (Zafer Karlı’nın yazısı..)

Kalpler yaralı, zihinler karışık, ruhlar perişan, aile hayatı Sünnet dairesinin haricinde yol alıyor… İyiliğe, ma’rûfa davet edenler, kötülüklere set çekenler horlanıyor, öteleniyor olsa da, sonsuzluk ülkesine kanat çırpan insanlığın kurtuluşu adına en evvel ve başta gelmesi gereken bu görevi yerine getirmede göstereceği bir zerre çabanın bu zamanda çok, ama çok ehemmiyeti ve özgül ağırlığı olsa gerek… (İsmail Aksoy’un yazısı..)

İman, inanılması gereken esasları kalben tasdik edip dil ile ikrar etmektir. İmanın rükünlerini kalbiyle doğrulayan, diliyle de söyleyen bir insan hem Allah katında, hem de insanlar nazarında mü’mindir. Bu kimse büyük günahları işlese de dinden çıkmış olmaz, imansız sayılmaz. Büyük günahlardan birisini işleyen bir Müslüman, o günaha imansızlığı sebebiyle değil, nefsine mağlup olduğu, hissiyatının, duygularının sesine kulak verdiği için girmiştir. (Mehmed Paksu’nun yazısı..)

Bir hadis-i şerifte, “Arab’ın Arap olmayana üstünlüğü yoktur. Üstünlük ancak takva iledir. İnsanın cennete girmesine sebep olan en büyük şey, kulun takvasıdır” buyurulur. (Ali Ferşadoğlu’nun yazısı..)