İnsanlık O’na ümmet olma borcuna girdi Ve zaman, döne döne, Hicret burcuna girdi!… Evet O!..
Feleklerin yaradılış sebebi, Âlemlerin Rabbinin sevgilisi, Habibi!…

Böyle tarihî servet, ecnebilerin elinde olsaydı, Altın Yol’a gerçek altından kaldırım taşları döşerdi!.. Bu yol üzerinde inşaat falan değil, bir tozun konmasına müsaade etmezlerdi. Bilim-kurgu filmlerini gölgede bırakan bu misilsiz zekâ, cesaret ve azim eseri hâdise, her yıl dönümünde bir karnaval şenliği içinde kutlanırdı…

Niçin yaşadık? Ev, araba, ünvan ve zenginlik için çırpınışımızın, televizyon seyretmemizin, dedikodularla bütün sermayemizi yok etmemizin; kısacası ömrümüzün saniyelerini paslanmış bağ bıçağıyla milim milim parçalayışımızın sebebi nedir?…

Gerçekti; yaşadık… Sonra hikaye ettik… Şimdi masal gibi; anlatanı da, dinleyeni de olmayan… Lügatın sözlük olduğu zamanlarda öldü heyecanımız… Çiğ, çıplak ve arsız bir aydınlığa gömüldü ışığımız…

Vakti vardır…
Ve can çeker. Ama berrak ve demli bir çaydan daha iyi olan şey, o çaya sohbet katan, lezzet katan dostlardır. Çay da, dost da, teselli makamında bir talihtir. Yalnızlığa hüzün taşır çay…