İnsan isminde halife-i arz birileri, Bunlar, ma’nen bazısı ölü bazısı diri,
Kimisi Allah rızası için yürüyor seri, Bazısı şeytana uyarak, kalıyor geri. (Abdülkadir HAKTANIR)

Gözümüzün gördüğü, kulağımızın işittiği, burnumuzun kokusunu aldığı ve aklımızın algıladığı ve anladığı her şey ile Allah tüm şuurlu mahlûkatına birer mesaj, birer mektup veriyor. Oku diyor. Anla ve Beni tanı diyor. (Halil İbrahim DEDE)

Son zamanlarda bazı cahillerin Bediüzzaman’ın Kur’an’daki Nurlara işaretler konusundaki eserlerini tenkit etmişler (Prof. Dr. Ahmed Akgündüz)

Açıktan zalimce başlanır zulümlere işkencelere, Koğuştan hiçbir kimse çıkamıyordu tuvalete,
Koğuşun bir köşesi kullanılır helâ olarak, İhtiyaçlar burada giderildi utanıp sıkılarak (Bekir Özcan)

Bu tablo bize Batı’nın armağanıdır! Yoksa, Devr-i Saadet’i en iyi şekilde kendi çağına yansıtan Selçuklu-Osmanlı terkibinde, böylesine yıkıcı olumsuzluklar yaşanmazdı. Orada hoşgörüsüzlüğe, anlayışsızlığa, adaletsizliğe, çıkarcılığa, fırsatçılığa, horlamaya, zorlamaya yer yoktu… Çünkü bu terkipte insan “kutsal varlık”tı ve “Her şey insan için”di… Kalb kırmak Kâbe yıkmak anlamına gelirdi. Bu anlayışı terk ettik edeli, “İnsan insanın kurdu” haline geldi… (Yavuz Bahadıroğlu’nun yazısı..)