Öğrencilerimin içinde radikal görüşlere sahip ve kendilerini özgürlükçü olarak tanımlayan Anadolu’nun dört bir yanından gençler var. 30 Marttan önceydi. Seçim atmosferinde olduğumuz için yanıma geldiler ve bana: -Ülke elden gidiyor Hocam, siz ne diyorsunuz? ..diye sordular. Ben; “..doğru, ülke elden gidiyor ama sizin ya da benim değil, bu ülkeyi gerçek sahiplerine rağmen ve onlara karşı yöneten, küçük bir zümrenin elinden gidiyor” (A. Raif Öztürk’ün yazısı..)

Herkes sürekli öğrenmeye mahkûmdur. Coşkun akarsuyun yolunda nasıl coşkun damlaların arkadaşlığı varsa, insanın hayat yolunun kaçınılmazında da bilgi vardır. Ancak sıradan insanla “öğrenici insan” arasında bazı farklar vardır. Eğer öğrenmenin dört altın kuralını bilirseniz öğrenme konusunda şikâyetlerinizden kurtulur, sevinçle, coşkuyla ve kolaylıkla öğrenmeye başlarsınız. (Ekrem Altıntepe’nin yazısı..)

Kutludoğum etkinlikleri de bir araçtır, bir ibadet yani bir amaç değildir. İnsanımıza Hz. Peygamber’i tanıtmak, sevdirmek ve onu örnek edinmelerini sağlamak için keşfedilmiş bir bahanedir. Eğer anneler günü, babalar günü kutlamaları gibi gelip geçici bir etkinlik, bir eğlence olarak görülürse amaç haline gelir ve mecrasından çıkarılmış olur. Ya da genç kızlara müzikal şovlar yaptırılırsa Peygamberi (ASM) Türkçe şölenlerine getirmekten farkı kalmaz. (Prof. Dr. Faruk Beşer’in yazısı..)

Abdullah İbn-i Selam (R.A.) Müslüman olduğunu yahudilerden gizler. Bir gün, Rasûlüllah’a (s.a.v.) gidip; “Ya Rasûlallah! Yahudiler iftiracı ve batılla uğraşan bir mil­lettir, onladan ileri gelenlerini evine davet et ve beni oda­larından birinde sakla, sonra onlar müslüman olduğumu söylemeden önce onların yanındaki itibarımı sormanı ve daha sonra da on­ları İslâm’a davet et, buyurur. Çünkü onlar müslüman ol­duğumu öğrenirlerse, beni kusurlu bulurlar ve bana yapmadıkları if­tira kalmaz…” (Çetin Kılıç’ın yazısı..)

İyi bir insan olmak varken neden kötü bir insan olmayı tercih ederiz ki? Neden iyilik yapmak gibi bir güzellik varken kötülük yaparız ki? (Halil İbrahim DEDE)