Makam, mevki, mal ile mülk, Hepsi geçici ve fani,
Bu dünyada “Benim!” diyen, Nerededir onlar, hani? (Ahmet TANYERİ)

Birtakım keşfiyata ve meşhudata, rüyalara ve rü’yetlere mazhar olmak, bir ‘imkân’ olmanın ötesinde, bir ‘imtihan’ ve hatta bir ‘ibtilâ’dır. Bu keşfiyat ve meşhudat, onları ümmetin aynasında ve asfiyanın mihenginde Kitab ve sünnetin terazisiyle tartan için belki bir ‘imkân’dır. Ama doğrudan onlara itimad eden için bir imtihan; hatta başkalarına açılmayan sır ve mânâların kendisine ifşa olunduğu ümidiyle kendisine bir makam biçenler için belâ ve ibtilâdır. (Metin Karabaşoğlu’nun yazısı..)

Barla’nın dağlarında gezerken bir gün, Yağar yağmur gök gürler gümbür, gümbür,
Üstad, yağmurdan sırılsıklam ıslanmış, Yırtılmış lastik ayakkabısını eline almış (Bekir Özcan)

İnsanların topluca bulunduğu bir mekânda, bir kişinin, elinde her hangi bir silah veya zorlayıcı bir ekipmanı olmadan, mekandaki herkesi dışarı çıkardığını veya başka bir mekâna aktardığını görseniz ne düşünürsünüz?

Bildiğim kadarıyla, Risale-i Nur “tahrif” edilmedi, sadece “tashih” edildi. Bu iki kelimenin arasında dağlar kadar fark var…(Yavuz Bahadıroğlu)