Bünyelerinde Risale-i Nur ile alakalı konferanslar düzenleyen üniversitelerimizin temsilcileri ve kıymetli öğretim üyeleri de ilmin ve hürriyetin namusunu kurtarmak için Rus meslektaşlarıyla bu konuyu müzakere edeceklerdir. Hukukçularımız da üyesi oldukları AİHM’deki hakimleri doğru bilgilendirerek; mason ve komünistlerin bu kıymetli müesseseyi boş ve insanlığa zararlı şeylere alet etmemelerini sağlayacaklardır. Risale-i Nur elbette yasaklanamaz. Fakat dünyanın gündemine oturması için demek ki böyle davalara ihtiyaç oluyormuş.

Ben illâ ki Müslüman’ım mü’minler kardeşlerim,

Din kardeşlik bana yeter milliyetle yok işim,

Yolsuz kan kardeşime, dindarı tercih etmişim,

Kavmiyet hatırı için ben dinimden olamam.

(Abdulkadir Haktanır’ın şiiri..)

İmanlı bir mümindi, çok iyi bir Müslüman, Canımdan çok sevdiğim, Yeğenim Abdurrahman
İnsanlık abidesi, güzel ahlak timsali, Hal ve hareketleri, sanki melek misali

Davasına bağlı tasannu’dan kaçan,

Her halükârda nur-u marifet saçan,

Yazısıyla bizlere ufuklar açan,

Ana ihtiyaçlarımızla uğraşan,

Mümtaz bir şahsiyet Ahmed Şahin Hocam.

(Abdulkadir Haktanır’ın şiiri..)

“Cerbezenin tavr-ı acibi; zaman ve mekânda müteferrik şeyleri toplar, bir yapar. O siyah perde ile her şeyi temaşa eder.” (Münazarat, 35) Üstadın bu ifadeleri, bazılarının hacılara sıkça çatmasını hatırlattı bana. Burada da bir cezbeze sözkonusudur. İnsan kuldur, hata yapabilir. Ama bu hatayı yapan hacı ise, hata her nedense, doğrudan, hacılar hanesine yazılır. (Alaaddin Başar’ın yazısı..)