Bir kimse Müslüman olduktan sonra hangi ırktan ve milletten olursa olsun onunla bir nevi kardeşliğimiz var. Din, iman ve Kur’an kardeşliği… Çünkü Allah’ımız bir, Dinimiz bir, Peygamberimiz bir, Kıblemiz bir Kitabımız bir ve hakeza… (İbrahim Yardım’ın yazısı..)

Yılbaşında İsa aleyhisselamın doğumu kutlanıyordu. Öyleyse bir peygamberin doğum yıldönümünü dansla, içkiyle, kumarla kutlamak hangi dinde, hangi mantıkta var?

Bu sabah telefonla birisi beni aradı. Telefon ekranında ismi görünen tanıdık kişi, 2000 km uzaktaki bir şehirdendi.. Çok nazik bir şekilde konuşuyordu: “-Sizi rahatsız ettim mi?”, “-Acaba müsait misiniz?”, “-Müsait değilseniz, sonra arayayım..”. Onun bu nazik sözlerine cevaben kısaca, müsait olduğumu söyleyince, o da aramasının sebebini açıkladı. (Prof. Dr. Mustafa Nutku’dan..)

Evvelâ, insaf çağrısı yapıyorum kendime. Bu satırları yazarken, hiçbir yazıda olamadığım kadar insaflı olmayı telkin ettim kendime. Said Nursi’nin kimliğine dair bir perde açıldı: Ben hiç şaşırmadım. “Kan”ca peygamber soyundan geldiğini öğrendiğim gün kalbimi yokladım; Said Nursi’ye muhabbetim kıl kadar artmamış! Aksi olsaydı, kıl kadar azalmayacaktı muhabbetim. Bu böyle biline… (Senai Demirci’nin yazısı..)

Asrımıza damgasını vurmuş olan Bediüzzaman Hz.’nin şu “ÎMAN, insanı İnsan eder, belki de Sultan eder” sözünün de bir HAZİNE değerinde olduğunu geç yaşlarda anladım. Dolayısıyla, ateist (yani, inanmayan) ile inanan arasında dağlar kadar fark olduğunu da geç öğrenmiş oldum. Sadece bu nedenle bile ben çok şey kaybettim, fakat şu genç neslin daha erken fark etmesi ve daha iyi idrak etmesi için, diğer konuları erteleyerek, bugün öncelikli olarak bu konuyu ele almak istiyorum. (A. Raif Öztürk’ün yazısı..)