Madem dünyevî dostlar ve rütbeler kabir kapısına kadardır. Elbette, en bahtiyar odur ki, dünya için âhireti unutmasın, âhiretini dünyaya feda etmesin… (Risale-i Nur’dan)
Ey gören ve görünmeyen, Ey yaratan ve yaratılmayan, Ey hidayet edip de hidayete muhtaç olmayan. Münezzehsin sen, Ey kendisinden başka bir ilah olmayan… Kurtar bizi ateşten ey Rabb’im! (Cevşen’den)

Şahsım olarak söylüyorum, Azmimi yenilemeli.. Gayretimi gözden geçirmeli.. fedakarlığıma yeniden nazar etmeli.. ve neler yapmam gerektiğine dair, yeniden silkinmem gerektiği kanaatine varmış oldum… Ama evet, “Bir hayalim var..” Her zaman için ve her yerde.. Ve çok iyi biliyorum ki, hayallere ulaşmanın yolu, hayaller değil, realiter gayretlerdir. (Cevdet Baybara)

Mustafa Paşa diyor ki “Ey Hoca Efendiler, İnanın ki Molla Said peşin sizi yendiler. Mağlup olacağınızı şimdiden biliyorum, Ancak bu işin sonunu merakla bekliyorum”. Üstad dedi “Efendiler, bendeniz vadetmişim, Hiç kimseye sual sormam dinlemek benim işim”. Kırk kadar sual sorarlar oradaki âlimler,
Cümlesine cevap verir onlara birer birer. Sonra da Mustafa Paşa Üstad’ı tebrik eder, Namazı kılmaya başlar mavzer hediye eder.

“Orta yolu tutun, güzele yakın olanı arayın, sabah vaktinde, akşam vaktinde, bir miktar da gecenin son kısmında ibadet edin..” (Hadis-i Şerif)
Ey nefis! Bil ki, dünkü gün senin elinden çıktı; yarın ise, senin elinde senet yok ki, ona mâliksin. Öyle ise, hakiki ömrünü bulunduğun gün bil. (Risale-i Nur’dan)

”Sadece bir ay hayatınız ve de yapacak beş şeyiniz kalsaydı bu beş şey neler olurdu?”. Sorulan bu soru beni, düşünsel anlamda ölüm ve sonrasının gerçekliğine, Cehennem düşüncesinin ürperticiliğine ve hayatımı bir çeki düzene koymam gerektiğine yöneltti. Kainatta yaratılan herşeyin bir görevi olduğunu ve bu görevi çerçevesinde hayatını sürdürdüğünü anladım. Peki ya kendim?..