Sedd-i Taassub

Sedd-i Taassub

 

“Zaman bir büyük müfessirdir; kaydını izhar etse, itiraz olunmaz.[1]Bu söz zamanın icrat sayfalarından ibaret olan tarihin sayfalarında kendisi izhar edip açığa çıkmaktadır. Zamanın muktezasınca hatt-ı hareket etmeyen kimseler zamanın çarkları arasında ezilip mahvolmaya mahkumdur. Bundan kaçış söz konusu değildir. Bizler ise ehl-i sünnet ve cemaat olan nur talebeleri de hizmetimizin istikametini muhafaza ve müdafa etmekle mükellef ve muvazzafız.

 

Bu vazifeyi ifa ederkende sakadat bizler için olmazsa olmaz olan bir esastır. Sadakat denildiği tarif edildiği gibi yapılmasıdır. Kendisine insanın bir hedef tayin edip o maksada müteveccihen hareket etmelidir. Bu hareketin neticesi kader, hadiselerin meydana gelmesi kazadır. Bizim hizmette ihtiyarımızı kullanmamız ise atâ olmaktadır.

 

Risale-i Nur Hizmeti Kimsenin Babasının çiftliği değildir. Bu sebeple kendin pişir kendin ye tarzında bir hizmet olmaz. Ama yapanlar var denirse ona da derim ki o Nur hizmeti olmaz kendi halinde bir şey olur. Bir nevi lokal hizmeti gibi.

 

Risale-i Nur Hizmetini bize bırakan ahirzaman müezzini Bediüzzaman Said Nursi (k.s.) bu hizmetin düsturlarını Lâhika mektubları olarak belirlemiştir. Bu Lâhika mektubları ise ahirzamanda istikametli hizmetin esaslarını, yöntemini, tarzını, şeklini göstermektedir. Barla ve Emirdağ Lâhikasının taktim kısmını her bir cümlesi yer yer kelimesi altı çizilerek “dikkat ve tefekkürle devamlı olarak okumak.. [2]kıymetinde olan mehazlerden mürekkebdir.

Lâhika mektubları Ahmetin Mehmete yazdığı mektublar değil ahirzamanın hizmetinin tarzıdır, metodudur, mihengidir, tarzıdır, usulüdür. Bakın bu taktimin en son cümlesi ne diyor.” “Lâhika mektubları bu gibi hususlara da işaret ediyor. Değişen dünya hâdiseleri, geniş ve küllî mes’eleler ve şartlar altında isabetli hizmet-i Kur’aniyenin esaslarını ders veriyor.[3] Bunu okuduktan sonra birisi şayet Lâhika mektublarından yol haritası çıkartmıyorya ya gaflete düşmüş, ya ülfete mübtela olmuş veya başka maksad gütmekten başka bir şey söylemek zorladığım halde gelmemekte.

 

Lâhika mektubları hizmetin temelinde değilse okunan kitaplar kişinin malumatını ve imanını arttırır lakin okunan hakikatler Lâhika mektubları ile hayata tatbik edilir. Ve o malumat ilme inkılab eder.

 

Lâhika mektubları hayatında tam manasıyla olmayan kimselerde “taassub perdesi..[4]o insanı bütün bütün sarar ve o perdede zahir hakikatleri taassub perdesi sebebiyle göremez olur ve basireti bağlanır.

 

“ taassub taşıyan..[5]kimseler kendi fikrinde olmayan kimseleri dalalet ve sapkınlık üzere görmektedirler. Bu ise acınacak bir haldir. “taassub ve tarafdarlığın müdahaleleri..[6]neticesinde o “ taassub taşıyan..[7]kimse ise bu fikir ve bakış açısının neticesinde yalnız kalmaya mahkum olmaktadır. Ve mürur-u zamanla kendisi gibi düşünenlerle görüşür hale gelmektedir. Bir nevi merdümgiriz olmaktadır. Veya taassubgiriz de denebilir. “ taassub taşıyan..[8]kimseler hakikatlerin anlaşılmasının önünde Yemen Padişahı olan İskender’in sedd-i çin’i gibi sedd-i taassub örmekteler.

 

Sedd-i taassubun’un banisi olan mutaassıb olan taassub sahibleri dimağ’ı bombalayarak sis içerisinde bırakmaktadır. Sedd-i sis örerek insanı bertaraf etmektedirler.

 

Sedd-i taassubun banilerin ise; Dediğimiz olacak diye yapılan dayatmaları ise asla kabul edilemez. İstikamet üzere olan sadece biziz, bizden ayrılırsanız dalalete düşersiniz, onların meşrebi bozuk, fırka-i naciye biziz…… gibi bir sürü martaval ve zırvaları söyleyenlere dikkat edip, direk bu taassub sahibi deyip ondan uzaklaşmak gerekir. Aksi halde bizleri de kendi taassub sahibi yaparak ne toplumda, ne şahsi hayatta, ne cemaatte istenmeyen kimseler haline getirecektir.

 

Taassub sahibleri insanların koyun gibi olmasını arzu eder ki insanları istediği yere sürsün, sevketsin. Kendisinin işine mani olanları da çeşitli bahanelerle cemaatten uzaklaştırmak için kurgular ve senaryolar yapar. Ya bir iftira, ya bir 3 – 5 kafadar bir araya gelerek hakkında meşveret kararı, ya …

 

Ehl-i dalaletin vekili ve taassub sahibi olan bir yere girince bakar kim ona mani olacak, kim onun keyfi hareketlerine mukabele edecek bunları tesbit eder. Ve bunları uzaklaştırmak için elinden gelenin en iyisini yapmaya çalışır. Desiseler çoookk..

 

Taassub sahibi olan kimseler hakikatlerin fehmedilmesine mani teşkil ederler. Adeta civcivleri korumaya çalışan tavuk gibi gayesi insnaları başka meşrebe gitmeleri engellemek, kendisine veya anlayışına tabi etmeye çalışırlar. Bir zaman Konyada bir dershaneye gittim. Dersin son 3 dk’sine yetiştim. Dersi okuyan H.T. oranın önde gideni konumunda idi. Ders bitti ve bir başkası vastası ile haber geldi ki “Hacı abi seni istiyor.” baktım Mutfakta. Yanına gittim. “Hoş geldin nasılsın iyi misin?” dedikten sonra gelenler ikilemde kalabilirler oraya da gidelim diye bilirler bu sebeple bir daha buraya gelme.Dedi. Tamam ben zaten dershanede kalıyorum. Dedim. Giderken dedi “çayı iç sonra gidersin” dedi. Belki bu hadiseden 6 sene geçti ama dershanede içtiğim en acı çay oranın çayı olduğunu unutmadım.

Elimizde ahirzamanın reçetesi olan Risale-i Nur Külliyatı varken dişe dokunur birkaç entelektüel müdakkik ve muhakkik haricinde neden kimse yok olduğunu kendimize sormak lazım.

 

Risale-i Nur ile Topluma Yön Vermek hakkında bir makalede bunu teferruatlı olarak incelemiştik. Merak edenlere o makaleyi de tavsiye ederim.

 

Zannedersem nurculuğu tam randımanlı çalışmasına mani olan şey Taassubdur. Taassubdan başka bir şey değildir.

 

Taassub hakikatlerin engeli olduğu muhakkaktır. Asrın mütefekkiri “istibdad ne şekilde olursa olsun, meşrutiyet libası giysin ve ismini taksın; rast gelsem sille vuracağım.[9]” taassubun neticesi istibdaddır. İstibdadın en beteri manevi istibdadlardır. Maddi istibadlar bir şekilde sona erebilme lakin manevi istibdadlar ve tahakkümler sari illet bulaşıcı hastalık gibi sirayet etmekte. Müstebid kimselerin gölgesinde yetişen kimseler de müstebid olmaya ve büyüğünün istibdadını devam ettirmeye yardımcı olmaktadır.

 

Mesela dershane hukukunda bazı tedbirler hizmetin selameti için alınıyor ve uygulamaya konuyor. Sonra taassuba ve istibdada alışan kimseler yeni bir şeyi duyunca bu yapılan iş olmaz, etmez.. vs gibi çıkışlar yapmaktalar. Bunu duyan ve gören gölgede yetişenler yapılan işi tahkik etmeden itiraz ediyor ve falan abiler bunu kabul etmezse bu olmaz bunu lavederiz gibisinden konuşmaktadır.

 

Böyle atgözlüklü kimseler Hizmette geri vitesler olarak tesmiye ediyorum. ( buna dair “hizmette “r” geri vitesler” makalemize bakabilir.) mesela buna bir misal vereyim. Bir yerde bir okuma programı var. X meşrebine ait. Y meşrebinden kimsede müsaid olduğu için katılmak istiyor. Atgözlüklü kimseler “olmaz!” diye karşı çıkıyor. Neden dendiğinde ise “o bizden değil.” Denmekte.

Bu kadar bağnazlık olur mu? Okunan kitap aynı, istifade edilen memba aynı.

 

Zamanında birisi kolumuza girmiş bir yere götürmüş bizi bizde orada devam etmişizdir. Gideceğimiz yeri biz mi seçtik o zaman? Tabi ki hayır. O halde hamiyet-i milliyenin en dar dairesi meşrebciliktir.

 

Üstad bile “Hiçbir müfsid ben müfsidim demez. Daima suret-i haktan görünür. Yahut bâtılı hak görür. Evet, kimse demez ayranım ekşidir. Fakat siz mehenge vurmadan almayınız. Zira çok silik söz ticarette geziyor. Hattâ benim sözümü de, ben söylediğim için hüsn-ü zan edip tamamını kabul etmeyiniz. Belki ben de müfsidim veya bilmediğim halde ifsad ediyorum. Öyle ise her söylenen sözün kalbe girmesine yol vermeyiniz. İşte size söylediğim sözler hayalin elinde kalsın, mehenge vurunuz. Eğer altun çıktı ise kalbde saklayınız. Bakır çıktı ise çok gıybeti üstüne ve bedduayı arkasına takınız, bana reddediniz gönderiniz.[10]” böyle dediği halde abimiz, hocamız, vakfımız dedi diye direk kabul eden aklı başkasının cebinde olanları anlamak çok zor. Bir akıl tutulması yaşamaktalar.

 

Nurculuk taklid mesleği değildir. Tahkik mesleğidir. Kimsenin sözünü alıp koynunda saklamaz. Nurculuk koyun sürüsü gibi aklını susturmuş değildir. Lakin hizmette ki geri vitesler hakikat mesleği içinde hakikat mesleğinden başka bir yol açmak peşinde olup ne dedi iem kabul edin, yapın havasında bir maksad takip ediyorlar. “Binaenaleyh bir Nur talebesine olur olmaz eseri okutturmak ve her sözü dinlettirmek kolay bir şey değildir. Zira onun gönlünün mihrak noktasında yazılı olan şu “Dikkat!” kelimesi, en hassas bir kontrol vazifesi görmektedir.[11]böyle bir kaide konmuşken hüsn-ü zanna binaen delilsiz ve mesnedsiz olarak söylenen şeyler sanki Risalelerin esasatı gibi görmek, davranmak acınacak bir haldir. Zannımca nurun zahir ve batın düşmanları anlamışlar ki Nurculuk sosyal hayatta tezahür edip ehemmiyetli bir vazife deruhte ederse Değil Türkiye Belki Alem-i islam Ayağa kalkabilir. Bu sebeple yaşanan değil okunan bir nurculuk için çaba sarfediyorlar. Bunun için kaliteli çay içsinler, koltukları son konfor olsun, okudukları kitaplar atlas sayfalardan olsun.. gibi şeylerle uğraşıp nur balını yedirmek yerine kavanozun dış camını yalatmaktalar.

 

Genç nurcular taassuba fevkalade karşı olması şayan-ı taktirdir. “Nev’-i beşerde, hususan bu asrhürriyette ve bilhâssa medeniyet dairesinde hemen umumiyetle hüküm-ferma “hürriyet-i vicdan” düsturunu kırmak ve istihfaf etmek ve dolayısıyla nev’-i beşeri istihkar etmek ve itirazını hiçe saymak kadar cür’etinizle, hangi kuvvete dayanıyorsunuz?[12]hürriyet tahdid altına alınamaz. Hele hele manevi mevzularda. Abim, hocam, vakfım, şeyhim dedi diye kabul edilemez. Eğer öyle olsa idi. Efela tefekkerun, yetefekkerun.. gibi ayetler nazil olur mu idi? Nurculukta taassub sahiplerinin dayatmalarına asla göz yumup hazmedemeyiz.

 

ümid, yeisle öldürülen kuvve-i maneviyemizi ihya etti. Şu hayat, âlem-i İslâm’daki galeyan eden fikr-i hürriyetten istimdad ederek umum âlem-i İslâm üzerine çökmüş olan istibdadmanevî-i umumînin perdelerini parça parça edecektir.[13]

 

“Taassub zamanı geçti. Maziyi unutmak ve istikbale bütün kuvvetimizle müteveccih olmak lâzım gelir..[14]geçmişte şu oldu bu oldu deyip arabayı dikiz aynasına bakarak sürmek yerine önümüze bakıp yolumuza öyle devam etmeliyiz. Arada dikizlere bakıp arkayı kontrol etmeliyiz. Araba dikizlere bakılarak sürülmez. Geçmişi kenara koyup ittihad ve ittifakımızı sağlamak için gayret göstermeliyiz. Taassub sahiplerinin seslerine kulak tıkamalıyız. Taassub bir hastalıktır lakin bilinmez ki tedbir alınsın.

 

“İslâmiyetin şe’ni metanet, sebat, iltizam-ı hak olan salabet-i diniyedir.

 

Yoksa cehilden,

 

adem-i muhakemeden neş’et eden taassub değildir.

 

Bence taassub.. bürhan ile temessük eden ülemanın şanı değildir.[15]

 

Bizler elimizdeki hakikatlerle kendimizi donatıp mücehhez edip, çevremize nurlarla nur saçarak taassubdan uzak durarak, mütekebbir müstebidler uzak durarak hizmete devam etmeliyiz.

 

Unutmayalım ki nifak ihtilaftan, ittifak hüdadandır. Bizler de hakta ittifak ederek ihtilafa düşmemeliyiz.

 

Allahımız ahirzamanda kızgın ateş halinde olan imanı muhafaza ettirip selametle dar-ul ahiretin kapısı açmak nasip etsin. Dünyada istikametimizi kaybettirmesin inşaallah.

 

“Fakat heyhat, bizler arpa anbarı içinde açlıktan ölen tavuklara benzeriz. Elimizde bir mecmua-yı hakaik dururken ona karşı göz yumar ve başkalarından istiane ederiz.[16]” “Meşreben ve fikren “müsavat-ı hukuk” mesleğini kabul edenlerdenim. Ve şefkaten ve İslâmiyetten gelen sırr-ı adalet ile, burjuva denilen tabaka-i havassın istibdad ve tahakkümlerine karşı eskiden beri muhalefetle çalışanlardanım. Onun için bütün kuvvetimle adalet-i tâmme lehinde, zulüm ve tagallüb ve tahakküm ve istibdadın aleyhindeyim. [17]

 

Selam ve dua ile    

Muhammed Numan ÖZEL

www.NurNet.org

 

[1] Münazarat ( 32 )

[2] Asa-yı Musa ( 249 )

[3] Barla Lahikası ( 9 )

[4] Tarihçe-i Hayat ( 254 )

[5] Şualar ( 334 )

[6] Muhakemat ( 37 )

[7] Şualar ( 334 )

[8] Şualar ( 334 )

[9] Tarihçe-i Hayat ( 72 )

[10] Münazarat ( 14 )

[11] Tarihçe-i Hayat ( 15 )

[12] Mektubat ( 430 )

[13] Münazarat ( 28 )

[14] Tarihçe-i Hayat ( 235 )

[15] Münazarat ( 89 )

[16] Barla Lahikası ( 64 )

[17] Tarihçe-i Hayat ( 184 )

 

Sende yorum yazabilirsin