Çevremdeki insanlar yaptigim zulumden dolayi benden uzaktilar.. Gunlerden bir gun Evlenmeyi arzuladim ve bir cocuk sahibi olmayi.. Evlendim ve bir cocugum oldu (Nakleden: Abdülkadir Haktanır)

Hangi cesaretle hiç hazırlıksız, seni yoktan var eden Allahın kanunlarına isyan ederek; dört nal ölüme koşup gidiyorsun. Bu dünyada bulduğun ve faydalandığın sonsuz nimetlere karşı hiç hesap vermeden mi buradan geçeceksin (Abdülkadir Haktanır)

Ey insan! Fâtır-ı Hakîm’in senin mahiyetine koyduğu en garib bir halet şudur ki: Bazan dünyaya yerleşemiyorsun. Zindanda boğazı sıkılmış adam gibi “of, of” deyip dünyadan daha geniş bir yer istediğin halde, bir zerrecik bir iş, bir hatıra, bir dakika içine girip yerleşiyorsun. (Abdulkadir Haktanır)

Bir zaman ihtiyarlığa ayak bastığımdan, gafleti idame ettiren sıhhat-ı bedenim de bozulmuştu. İhtiyarlıkla hastalık, müttefikan bana hücum etti. Başıma vura vura uykumu kaçırdılar. Çoluk çocuk, mal gibi beni dünya ile bağlayacak alâkalar da yoktu (Abdülkadir Haktanır)

Mühim bir şeyh ve mürşid ve cazibedar bir Nakşî evliyasından bir zât, dört ay mütemadiyen Risale-i Nur’un elli-altmış şakirdleri içinde celbkârane sohbet ettiği halde, yalnız bir tek şakirdi muvakkaten kendine çekebildi. Mütebâkisi, o cazibedar şeyhe karşı müstağni kaldılar. (Abdülkadir Haktanır)