Her zahmete katlanıp bizi büyüttün, Ağlarken ninni çektin bizi uyuttun,
Evlatların için her şeyi unuttun, Çok minnettarım sana nur yüzlü ana. (Abdulkadir Haktanır’ın şiiri..)

Ey şehid dedenin torunu bacım! Dikkatli ol. Bu kısacık hayatın zehirli bal hükmünde ki geçici lezzetlerine aldanıp, Allah tarafından sana va’d edilen cennette ki ebedi mutluluğunuzu kaybetmeyin (Abdülkadir Haktanır)

Analar kadar saygıya layık kişi kimdir, Onların elini hürmetle öperim bildir,
Anaya isyan edeni insanlıktan sildir, Rabbim bu validelerin acısını dindir… (Abdulkadir Haktanır’ın şiiri)

Ölüm! Canımı almaya gelirken güler gel, Bana hırçınlıkla değil güler yüzle ver el,
Sakın gelme korkunç yüzle, yüzün olsun güzel, Güzel Rabbim son demimde bana sahip çık Sen. (Abdulkadir Haktanır’ın şiiri..)

Kesin olarak insan sonsuz bir hayata namzettir. Ölümden sonraki hayatta, İmanla ameli birleştirenin yeri, sonsuz bir cennet olduğu gibi, imansızın ve inanıp da amel ile Müslümanlığını ispat etmeyen, ibadetlere yanaşmayanın da yeri, ebedi bir hayatta cehennem azabını çekmektir. Ebedi hayat ne demek olduğunu az da olsa anlamamız için bir misal arz edeyim.. (Abdulkadir Haktanır’ın yazısı..)