Şuurlu insana Nurlar cevahir gibi, Nurlar öyle bir meta ki, bulunmaz dibi,
Çünkü nakille uğraşmadı eser sahibi, İnsan için Nurlu hazinenin yok dibi. (Abdulkadir Haktanır’ın şiiri..)

Ey insan ne için bu kadar gafil yaşarsın, Hiç çekinmeden rızkına haram katarsın,
O son günde Azrail’den nereye kaçarsın, Unutma ki o tatlı canın çıkacak bir gün. (Abdülkadir Haktanır)

İnsanın hali ağzından daha konuşkandır, Çünkü İslami yaşamak emri, Allah’tandır,
Yaşanmayanı konuşan ancak sahtekardır, Onun neticesi de, başka değil hüsrandır. (Abdülkadir Haktanır)

Ey insan! Bak kendine, gör büyük Allahını, Kim yaptı tek hücreden mucize varlığını?
Yüz bin kilometre incecik damarlarını? Şakir Allah’ına karşı şükrünü biliyor. (Abdülkadir Haktanır)

Bir kimse İslam’a  Frenkliği tercih ederse, Bana ne benim karnım tok, lafını ederse, Tüm hayatıyla bunu açıklayıp gösterse, Yaradan’ı hiç hatıra getirmeden yerse.   Bu herif, öz kardeşini kâr için severse, Faydası bittiği yerde sen kimsin ki, derse, Besmeleyi hamdeleyi zikretmeden yerse, Sevmeği biryana kardeşini düşman görse.   Akrabanın hatırını sormaya gitmezse, Öz kardeşin ölümüne iştirak etmezse, Onların kederinden hiç […]