On beş asırlık İstanbulum mütebahhir, İsmini İslam’dan alan güzelim şehir,
İslam’bolum İstanbul’a, edilmiş devir, Çok inkılaplar geçirmiştin İstanbul. (Abdulkadir Haktanır)

Allah yoktur demeye çıktı bir kaç imansız. Bu sözü diyebilir, ancak kimdir vicdansız,

Bu mel’un inkârcılar yüzü ters gösterdiler, Harika san’atları tesadüfe verdiler. (Abdulkadir Haktanır’ın Şiiri..)

Âile hayatının temel taşını teşkil eden kadındır. O kadın cinsi, yalınız cemiyetin yarısı değil, cemiyetin annesidir. Bu sebepten, Pedagoglar çocuk terbiyesinde %80 hanıma hisse vermişler. (Abdulkadir Haktanır’ın yazısı..)

Yaradılış gayesi mucize olan insan, Onun ana vazifesi, ibadet ve iman,

Bu insan Allah’ına eğer ederse isyan, Kurtulabilir mi dertlerden her anu zaman. (Abdulkadir Haktanır’ın Şiiri..)

Nurlara bizi gark ettin ey koca Üstad, Sonuna dek sen hayırla, edilecen yâd,
Himmet et bize Nur’lara, olalım münkad, Çünkü Nurlar gönülleri, eyliyor âbâd.

Nurdan iman mefkûresi verdin bize, İla yevmü’l-kıyame minnettarız size,
Senin ilmin önünde, herkes düştü dize, Risale-i Nur çoğunu çıkarttı düze. (Abdulkadir Haktanır’ın yazısı..)