Ene Risalesi’nde, ‘bir yeraltı yolculuğu’ olarak tasvir edilen ve “O zemin tabiattır ve felsefe-i tabiiyedir. Tünel ise, ehl-i felsefenin efkârıyla hakikate yol açmak için açtıkları meslektir…” şeklinde işaret edilen yolda yolcuya çıkışı gösteren nedir?
(Ahmet AY)

“Allah kulunu darda bırakmaz!” dediğimizde bunun eşyaya bakan yönünü el-Bâsıt (bolluk veren) ismi karşılıyorsa, Hak Tealaya bakan yönünü de ‘darda bırakmanın Allah’ın şanına yakışmadığı’ veya ‘darda kalana yardım etmenin Allah’ın şanından oluşu’ karşılıyor…
(Ahmet Ay)

Ene Risalesi üç yol (Fatiha’nın ahirindeki üç yol: mağdub, dallin ve sırat-ı müstakim ehilleri) analiziyle biter. Bu yollardan birisi yeraltından gider ki, müellif-i muhteremin ifadesiyle, “O zemin tabiattır ve felsefe-i tabiiyedir. Tünel ise, ehl-i felsefenin efkârıyla hakikate yol açmak için açtıkları meslektir.”
(Ahmet AY)

Sünnete ve onun kelamî yanını ifade eden hadislere vehmettikleri şüphelerle sırtını döndükçe bu akılsızlar giderek vayhin mesajından da uzaklaşıyorlar. Zâhiren vahye hasr-ı nazar etmekle birlikte giderek bu bilme iddiasında dengesizleşiyorlar. Kur’an’ı ne kadar tefekkür ederlerse etsinler tatmin etmek istedikleri şey hevaları olduğu için oluyor bu. Üçlünün ayrılmaz bir parçası olan Aleyhissalatuvesselamı denklemden çıkarmaya çalışıyorlar… (Ahmet AY)

…Allah’ın seni düşürdüğü tüm yoksunlukların aslında koruyuş olduğunu görüyorsun. Pişmanlıktan yerin dibine geçesin geliyor. Ettiğin kem kelamlar, sitemler, isyanlar, türlü türlü şımarıklıklar, hamlıklar, ahmaklıklar hatırına koşuyor. “Bana nasıl katlandı?” Utanıyorsun…
(Ahmet AY)