Akşamdan batan güneş ha doğdu ha doğacak, Zifiri karanlığı sonsuz nura boğacak.
Güneş her defasında batıyor doğmak için, Zalimlerin şerrini, zulmünü boğmak için.

İstanbul’dan Ankara’ya Üstad davet edilir, Davetleri kabul eder ve Ankara’ya gelir.
Yeni Millet Meclisinde bir tören düzenlenir, “HOŞAMEDİ” merasimi ile de karşılanır.

Güler yüzlü, tatlı sözlüydü… Çok mütevazı idi, vakurdu…
Sözünde mutlaka dururdu… Boş ve lüzumsuz konuşmazdı… Karşısındakini candan dinlerdi…
Çocukları çok sever ve okşardı…

Başım açık yalın ayak, Ne olur halime bir bak, Çölün ateşi çok sıcak, Aşkınla çöllere düştüm.
Çok susadım bu çöllerde, Yol yakın mı acep nerde, Sen’i aradım her yerde, Aşkınla çöllere düştüm.

Üstad İstanbul’da iken büyük hizmet veriyor, İşgalcilerin yaptığı planları bozuyor.
Şeyhülislam fetvasına karşı fetva veriyor, Kurtuluş hareketini meşru ilan ediyor.
“Hutuvat-ı Sitte”yi de gizli dağıttırıyor. İngiliz muhabbetinin etkisi kayboluyor.