Saç rengi, boyu, kilosu ne olursa olsun çocuğunuz sizin için değerlidir. Çünkü bunların hiçbiri kişiyi değerli yapan özellikler değildir. Çocuğumuzu bedensel özellikleri ile değil, olumlu kişilik özellikleri ile değerlendirip takdir etmeli, bunu hem sözlerimizle hem tutum ve davranışlarımızla belli etmeliyiz. (Pedagog Ali Çankırılı’nın yazısı..)

Bazen evimizde ağırladığımız dostlarımız evde televizyon olmadığını görünce şaşkınlıkla sorarlar, ‘aaa sizde televizyon yok mu?’ diye… ‘Evet bizde televizyon yok’ deriz. ‘E peki ne yapıyorsunuz evde’ diye gelir sorunun devamı…   Bizde uzun uzun anlatırız neler yaptığımızı… Yakın zamanda bir dostumuz da ‘bu yaptıklarınızı kaleme alsanız ya’ deyince bizde bir nevi sosyal sorumluluk projesi algılayıp ailece oturup bu yazıyı kaleme […]

Öğretmen arkadaşım notu için çocuğuna küsen velilerinden bahsetti geçenlerde. Çocuğunun “ Anneciğim beş yüz soru ver, sabaha kadar çözeyim ama bana küsme” dediği annelerden. Düşük not aldığı için korkusundan nefesi kesilen bir öğrencisinden… “Hocam bu çalışmıyor, götürmeyin hiçbir yere ceza olsun “ diyen başka bir veliden… (Tuğba Akbey İnan’ın yazısı..)

Bir diğer husus da, öğrendiklerimizden hatasız bir ebeveynlik modeli çıkarma ısrarımızdır. Bu da aslında çocuk eğitimini, salt çocuk ve ebeveynlik ilişkisi üzerinden değerlendirmeye çalıştığımızın bir başka göstergesi. Halbuki anlatmaya ya da yapmaya çalıştığım şey; çocuk üzerinden sahip olduğumuz rolün, diğer tüm rollerimize sirayet etmesi gereken yanlarının altını çizmek. Çocuğu eğitmek değil, çocukla eğitilmek yani… (Tuğba Akbey İnan’ın yazısı..)

Çoluk çocuk, su yok, ekmek yok, soğukta bir barınak yok, yol yok, hastahane sınırlı, okul, eğitim yok, kaçmayı başaranlar, komşu ülkelere sığınabilenler bir nebze olsun daha iyi. Bu durum bizlere muhacir ve Ensar kardeşliğini hatırlatmakta. Mezalimden kaçan Müslümanlar Medine’ye sığındıklarında Ensar onlara evlerini açtı, aş verdi, iş verdi, eş verdi , oysa bizler hala ”o insanların bizim ülkemizde ne işi var “ diyoruz. (Çetin Kılıç’ın yazısı..)