Maarifimizin dertlerini dertlenerek anlatan arkadaşlar, güzel güzel tesbitlerde bulunuyorlar. Tanzimattan beri eğitimimiz üzerinde kitaplar dolusu sözler söylenmiş. Eğer biz 1840 lı yıllardan beri  eğitimizin ne olması gerektiği korusunda uygulamalar yapsaydık, toplumsal yapımız  ve insanlarımız farklı olurdu. (Prof. Dr. Himmet Uç)

Edison ışığı yansıtan maddeyi yanlış olmasın iki bin deney yapmış, asistanı “Efendim böyle bir madde yok demek ki“ demiş, Edison ”Hayır Allah ışığı yaratmışsa onun yansıtan maddeyi de yaratmıştır der ve sonunda ışığı yansıtan maddeyi bulur. (Prof. Dr. Himmet Uç)

Önümüzde iki metin var, dünyanın en büyük ateistlerini getir bu metni onlara fiillerine ve kurgulanan gözlem muhitini dikkat ettirerek oku, başında mercimek kadar insafı olan Allah’a inanır ve kul olmaya karar verir. (Prof. Dr. Himmet Uç)

Hz Nuh’un oğlu babasının arkasından bağırır “Baba beni de al“ Hz. Nuh onu almak isterse de Allah ona kitab-ı mübindeki şekliyle Ya Nuh Leyse min ehlik, o senin ehlinden değildir, diye buyurmuştur, bu aileden birinin büyük adam veya veli olmasıyla bütün aileyi kurtaracak diye bir şey yok (Prof. Dr. Himmet Uç)

Her namazdan sonra ders okutur ve dinlerdi, pek konuşmaz, eğer grupta yeniler varsa anlatmak için örnekler verir tam bir şenliğe çevirirdi, ortalığı, mizah ile anlatımı birleştiren bir edası vardı, örneklemeler de mizahı çok başarılı idi, özellikle ani mantık yorumları çarpıcıydı, Necip Fazıl onu dinlemiş ve “ Mantık küpü demişti” (Prof. Dr. Himmet Uç)