Başım açık yalın ayak, Ne olur halime bir bak, Çölün ateşi çok sıcak, Aşkınla çöllere düştüm.
Çok susadım bu çöllerde, Yol yakın mı acep nerde, Sen’i aradım her yerde, Aşkınla çöllere düştüm.

Üstad İstanbul’da iken büyük hizmet veriyor, İşgalcilerin yaptığı planları bozuyor.
Şeyhülislam fetvasına karşı fetva veriyor, Kurtuluş hareketini meşru ilan ediyor.
“Hutuvat-ı Sitte”yi de gizli dağıttırıyor. İngiliz muhabbetinin etkisi kayboluyor.

Dünyamı nurlandıran o lahuti sada, Beni götürür hayalen dahi olsa, Gözlerin görmediği tasavvurun harici, Alemler ötesi bir nurani diyara, Bitmesin semalarda yankılanan ses, Bulsun vicdanlarda tam ma’kes, Dile gelen namesinde müezzinin, Kalpleri pak eden tevhidli nefes..

Birden Kuran’ın nuruyla fikirlerim değişti, Gavs-i Azam Şeyh Geylâni imdadıma yetişti.
Esaretten kurtulunca İstanbul’a gelmiştim, Bir iki sene yine de o gaflete dalmıştım.
Bir zamanlar İstanbul’da Eyüp Sultan Kabrinde, Kabirden dereye bakan yüksekçe bir yerinde.
Tek başıma ve de mahzun afaka bakıyorum, Sanki ruhum çekiliyor ve vefat ediyorum.

Bilmez misin biz ne için gelmişiz bu dünyaya, Ebedi hayatımızı burada kazanmaya.
Olur mu hiç hem burada kendim rahat edeyim, Hem ahiret âleminde cennet dava edeyim.
Olamaz da böyle bir şey rahat edemiyorum, Onun için de cesaret hiç de edemiyorum.