 Gûyiyâ güller ile buldu gülistân revnak Zülf-i miskîn ki rûh-ı yâr ile tâbende durur Şem’-i pürnûr ile san buldu şebistân revnak Göricek yaşımı naz ile salınır ol yâr Cûyibar ile bulur serv-i hırâmân revnak İşidip nâlemi handân olur ol yâr bulur Eşk-i çeşmimle olur lâ’l-i leb-i yâr ferah Hatt u hâl ile bulur Avnî rûh-ı yâr şeref |
|
Avnî (Fatih Sultan Mehmet Han) |
Kadir tarafından yazılmış tüm yazılar
Fatih’ten Şiirler-2 (Olup)
 Âşikâr olurdu gâlib râz-ı pinhânım sana (Sevgili!) İçimdeki dertler ile, yaş dolu gözlerim senin için ağlayacak olsa, (gönlümdeki) gizli sırlarım (gözyaşlarıma) gâlip gelir ve (sırlar) sana aşikâr olurdu.Mesned-i hüsn üzre sen ben hâk-i rehde pâymâl Mûr hâlin nice arz ede Süleyman’ım sana Sen güzellik tahtında (oturuyorsun): bense yolunun toprağında pâymâl (ayaklar altında) kalmışım. Hâl bu iken a Süleyman’ım, sana bir karınca (denli âciz olan) durumumu nasıl arz edeyim? ‘ Divân edebiyatında Süleyman ihtişâmı; karınca da acziyet ve zayıflığı temsil ettiği için şair de kendini karınca; sevgilisini Süleyman olarak nitelendirmiştir.’ Şem’i gör kim meclisinde ağlayıp başdan çıkar Muma da bak! Senin (bulunduğun) meclisinde ağlayıp baştan çıkmakta. Ey odamı aydınlatan! O mum senin için ne de hoş yanıp yıkılıyor. ‘Mum yanarken, baştaki fitilin kenarlarından ağlıyormuş gibi akar. Şair buna gıpta ediyor ve onu sevgilinin aşkı ile baştan çıkmış veya o uğurda başını vermiş olarak gösteriyor.’ Subh gibi sâdık olduğum gam-ı aşkında ben Ey ay gibi parlayan sevgilim! Benin sana karşı, aşkının yolunda sabah kadar sâdık olduğum, (doğrusu) gün gibi âşikârdır. Dün rakîbin cevrini men’ eyledin ben hastadan Dün rakiplerimin, aşkının hastası olan bana yaptıkları eziyetleri meneyledin. Galiba âh ve feryatlarım sana tesir etmiş! Zahm-ı hicrân şerhi çün mümkün değildir dostum Dostum! Anlaşılan o ki (bağrımdaki) ayrılık yarasının şerh etmek mümkün görünmüyor. (Bari) açık duran şu yakam, (aşkından dolayı) göğsümdeki (şerha şerha olmuş) yarıkları sana göstersin (de insafa gel!) Eyleme gönlün gözün cevr ile Avnî’nin harâb (Sevgilim!) Eziyetlerinle Avnî’nin gözlerini ve gönlünü harap etme! Zira bu deniz (gibi coşkun gözlerim) , sana inciler; bu maden ocağı (gibi gönlüm) de mücevherler sunar. |
|
Avnî (Fatih Sultan Mehmet Han) |
Fatih’ten Şiirler-1 (Cananını Kasteder)
 Serviden söz açanlar endamını kasdederDilbere vasıl olmak dar-ı dünyadan murad Aşık aşkın derdi ile dermanını kasdeder Bu fani dünya için değmez kuru kavgaya Ecel ki bu dünyanın ziyanını kasdeder Yıldızlardan yücedir gözyaşı eşiğinde Bu bulutlar ahımın dumanını kasdeder Ey Avni beyti bozma bahsi ağyar eyleyip Gözümden akan yaş mıdır kan mıdır Gönülde ne var ise faş etti göz Gözüm ile derya nice bahseder Gönül ızdırap ile oldu helak Demiş Avni’ye ben cefa etmezem Avnî Kasd: Niyet. Tasavvur. İsteyerek. Niyet ederek. Dil-ber: (Farsça) Gönül alan, kalbi çeken. Güzel, dilber. Vâsıl: Ulaşan, erişen, kavuşan. Hakka vâsıl olan. Dâr: Yer, mekân, konak. Murad: İstenerek, ümid ederek beklenen. Arzu edilen şey. Gâye. Maksad. Emel. Ziyan: (Farsça) Zarar, ziyan, kayıp, hasar. Eşik: Çukur yer(“Gözyaşı eşiğinde”) Ağyar: Başkaları, yabancılar, eller Lebun: Sütlü hayvan. Sütü bol olan hayvan. Yâd: Gönül, hatır. Anma. Hatırda tutma. Zikretme. Hatır, gönül. Lal: Kırmızı. Al renk. Dudak. Kırmızı ve kıymetli bir süs taşı. Mercan: Denizde geniş resif meydana getiren ve mercanlar takımının örneği olan hayvan ve bunun kalkerli yatağından çıkarılan çoğu kırmızı renkte ve ince dal şeklinde bir madde(Canlı) . Faş: Meydana çıkmış. Yayılmış. Anlaşılmış olan. Pinhan: Gizli, saklı, hafi, mahfi, mestur, müstetir. Gevher: Elmas, cevher, mücevher. İnci. Bir şeyin künhü ve esası. Hakikat. Özü. Efşan: Dağıtan, saçan, serpen. Afet: Belâ. Musibet. Büyük felâket. Dâhiye. Mc: Son derece güzel. Cefa: Eziyet. Sıkıntı. Zulüm. Cevir(cevr) : 1.Cefa, eziyet, sıkıntı, üzüntü. Zulüm. 2.Tas: Tarikat adamının ruhen ilerlemesine mâni olan şey. Devran: Devir, felek, zaman, deveran, dünya. |
| Avnî (Fatih Sultan Mehmet Han) |
Batmayan Gemi
Ebu Müslim diyor ki:
Bizimle beraber gemide kim olduğu bilinmeyen bir köylü vardı. Yanında bir Mushaf vardı. Oradan kalktı ve Mushaf”ı elinin üzerine koydu ve şöyle yalvararak dua etti:
Ya Rabbi! Eğer bir kimsenin elinde dünya sultanından bir mektup bulunursa, hiç kimse ona saldıramaz, zarar veremez, belalardan emin olur.
Mushaf’ı kaldırdı ve;
Ya Rabbi! Bu Senin, bunu bize verdin. Ellerinde Senin kitabın bulunan kullarını suda boğmak keremine yakışmaz. Bizi tehlikeden kurtar.
Derhal dalgalar döndü ve deniz süt liman oldu ve sağ salim gittik.
İslamiyet Hayatımızda Ne Kadar Yer Tutuyor? (Anket)
Bir Doktora Çalışmasına destek olmak ve kendimizle ilgili biraz bilgi edinmek adına sizi anketimize bekliyoruz.
http://www.surveygizmo.com/s3/1606345/Entegre-Kisilik-Anketi
