Hiç çekinmeden rızkına haram katarsın,
O son günde Azrail’den nereye kaçarsın,
Unutma ki o tatlı canın çıkacak bir gün.
Geçici lezzetler peşine koşar durursun,
Ebedi kalacak gibi postta kurulursun,
Acayipsin can vereceğini unutursun,
Çaresi yok, ecel kapını çalacak bir gün.
Acaba ne olur halin gafletten uyamazsan,
Şeytan ve nefsine uyup her yere dalarsan,
Menfilere aldanıp günahla dolarsan,
O halde senin işin zor olacak son gün.
Nereden, ne için geldin hiç düşünmez misin?
Senin ana vazifen ne, onu bilmez misin?
Her gün ölüyorlar onları hiç görmez misin?
Kurtuluş yok, herkes tabuta binecek bir gün.
İtimat etmezsin seni yoktan var Edene,
Kendini haklı çıkarmak için çalarsın çene,
Olur olmaz yerde öldürdün bu kadar sene,
Mücrim gibi yaşadın, pişman olursun son gün.
Rabbin sana vâad etmiş ebedi saâdet,
Onu kazanmak için kendine etmezsin dert,
Halbuki isyan edenlere, orası çok sert,
Haramlara boğuldun pişman olursun son gün.
Ey insan! Sen emanetini sahibine sat,
Vazifeni yaparak derdini başından at,
Orada başka geçmez bavuluna sevap kat,
Unutma ki çok yakında gelecek o son gün.
Bu gafiller neden boşa harcarlar vaktini,
Neticesiz yerlerde tüketirler takatini,
Hiç düşünmezler mezara gireceklerini,
Günahların hesabı çetin olacak o gün.
Kelepçeli gelmeden, Rabbin hak dinine gel,
Masivaya değil, Allaha bükmelisin bel,
Gaflet perdesini yırt daha gelmeden ecel,
Yoksa, pahalıya patlar can vereceğin gün.
Abdülkadir Haktanır
