Herkes o şerbeti içer
Bu dünyadan gidip göçer
Gelin hep Allah diyelim
Hani babam hani dedem
Fani dünyayı ne edem
Biz de öleceğiz madem
Gelin hep Allah diyelim
Unutma baki âlemi
Dünya hayali bir gemi
Görsen de dert ve elemi
Gelin hep Allah diyelim
Misafiriz bu dünyada
İmtihandayız burada
Gafil kaldığın sırada
Gelin hep Allah diyelim
Tanyeri Allah’ın kulu
Araştır bul doğru yolu
Hiç dinleme sağı solu
Gelin hep Allah diyelim
Ahmet Tanyeri – DİYARBAKIR
Herkes ayrılır benden
Hiçbir şey gelmez elden
Kabre girdiğim zaman
Mal ve mülk kabre kadar
Kabirse basık ve dar
Paşa olsam ne yazar
Kabre girdiğim zaman
Halimiz olur nice
Gündüzler olur gece
Sorgularlar ölünce
Kabre girdiğim zaman
Kabirde yok arkadaş
Ne akraba ne kardaş
Ancak amelim yoldaş
Kabre girdiğim zaman
Bakma mezar taşıma
Kaldım ben tek başıma
Bakılmaz gözyaşıma
Kabre girdiğim zaman
Tanyeri ne haldesin
Bilmem nasıl nerdesin
Sahipsiz bir yerdesin
Kabre girdiğim zaman
Ahmet Tanyeri – DİYARBAKIR
Ya da cehennemlerden çukurun bir tanesi
Oraya giren kişi ameliyle baş başa
Kabirde bir haksızlık mümkün değildir hâşâ
Bütün o sevdikleri bırakır tek başına
Kabre konulmak için hiç bakılmaz yaşına
Kimisi amelinden sıkıntılar çekiyor
Salih insanlar ise orada ferahlıyor
Münker ve Nekir gelir sorarlar ahvalini
Ancak Yaradan bilir o mevtanın halini
“Rabbin kimdir?” diyerek ilk soruyu sorarlar
Sonra “Resulün kimdir?” diyerek sorgularlar
Buna benzer sorular gelir arka arkaya
Allah yardım eylesin oradaki mevtaya
Kişi cevap verirse “Ne mutlu sana!” derler
O kişiyi müjdeler ve de tebrik ederler
Cevap vermezse şayet kabir daralır birden
Kemiklerini kırıp sıkıştırır her yerden
Yılan ve akrep dolar o şahsın mezarına
Kimseler kulak vermez onun ah-u zarına
Ameliyle baş başa kalacaktır orada
Kıyamet kopana dek bekler o dar odada
İsrafil’in suruyla mahşer dolup taşacak
Ölen bütün zihayat orada buluşacak
Ya Rabbi kabrimizi “Cennet Bahçesi” eyle!
Dünyada cümlemizi birer Salih kul eyle!
Ahmet Tanyeri – DİYARBAKIR
Medine’nin üzerine
Semalardan nur akıyor
Resulüllah’ın Şehrine
Semalardan akan bu nur
Resulüllah’ın nurudur
Resul Muhammed Mustafa
Mü’minlerin gururudur
Gül kokuyor gül kokuyor
Medine’nin dağı taşı
Hiçbir şey durduramıyor
Gözlerimden akan yaşı
Resulüllah’ın Ravzası
Olmuş bir cennet bahçesi
Baktıkça gönüller açar
Ravzanın yeşil kubbesi
Medine hurması tatlı
Lezzetine doyulmuyor
Doyulmuyor doyulmuyor
Can Ahmed’e doyulmuyor
Tanyeri der ki: özledim
Resul’un o kokusunu
Yıllar geçse unutamam
Medine’nin coşkusunu
Ahmet Tanyeri – DİYARBAKIR
Kafayı kuma gömmüş etrafını görmüyor
Halbuki çevresinde oluyor neler neler
Keşke bu gerçekleri hakkiyle tam bilseler
Şimdiler moda olmuş bir nemelazımcılık
İnsanlar parça parça, almış bir hizipçilik
Dünyayı sarmış bela her taraf bir cehalet
Haksızlık had safhada zayıf kalmış adalet
Herkes bir baş çekiyor birlik beraberlik yok
Merhamet rafa kalkmış vicdansızlıksa pek çok
İnsanlar birbirinin kuyusunu kazıyor
Islah olmak yerine gün geçtikçe azıyor
Oysa bütün insanlar birbiriyle kardeştir
Hakta ve de hukukta yekdiğerine eştir
Rabbim bütün mümine akıl ve fikir versin
Fiil ve düşüncede halis bir zikir versin
Basiret ihsan etsin bütün Müslümanlara
Onları ıslah etsin şuur versin onlara
Ahmet Tanyeri – DİYARBAKIR