Evet, ilim bilmek demek ama, ilk önce öğrenmemiz gereken ilimler arasında bir sınıflama yapmalıyız. İnsan ilk önce ona verilen akıl cevheri ile düşünürken, Allahın mu’cize olarak yarattığı eşyaya bakacak; acaba nasıldır diye bakmayıp, onları yapan usta kimdir diye bakmalı? O’nun Yüce Kudretine hayran olmak için, eşyadaki harikulade ince yapılışları görmeli. Çünkü insanın yaptığı her şey, daha adi de, daha iyi de olabilir amma Allahın yaptığı her eşya en iyi şekilde yapılmış bir varlık. Bülbülün güzelliğine bak sesine bak, kusur bulabilecek misin. Bal arısına bak, onda bal yapabilecek bir kudret mi görüyorsun, fire vermeden peteklerin gözlerine nasıl yaptılar. Hangi otun neresinden bal olur ona kim öğretti. Çekinmeden yarım kilo bal için 38.000 km yol alıyor. Bir taraftan bal gibi balı taşıyor diğer taraftan zehir taşıyor. Onları hiç karıştırmıyor. Araştırıp bu gibi delillere dayandırdıktan sonra, şüphesiz bir yakini imana sahip olabiliyorsun. O imanla O’nun varlığına ve Peygamberi ile (a.s.m.) gönderdiği prensiplere alternatifsiz sağlam bir inanç ile inanmak lazım olduğu kararına varmalıyız.

İşte böyle bir imana “Marifetullah”(sıfatlariyle Allahı tanımak demektir) deniliyor. Yani taklidi inanmak değil, araştırıp inceleyerek Allahın varlığını bulup Ona iman etmek demektir. Bu çeşit bir imana sahip olan kimse, bütün sırları çözer. Onun için bütün kilitli hazineler açılır. Onunla bütün dertler derman olmaya hazır duruma gelir. Yokluklar var olur, sıkletler sekineye (kalp rahatlığına) kavuşur. Böyle bir inançla insan, Esfel-i safiline ( cehennemin en alt derecesine) düşmeğe değil, Âla-i İlliyyin olan (cennetin en yükseğine) çıkıp meleklerden daha üst bir seviyeye erebilir. Evet Marifetullah ta ilerleyenin, bütün hayatı nurla ve sevinçle doludur. Onunla insan, şüphelerden kurtularak huzura kavuşur. Bu inançla insan hakiki insan olur. Aradığını bulur. Marifetullah insan için, eşyanın mahiyetini öğrenmeye, hak yolda ilerlemeye,  ağlamayı gülmeye, kalp pasını silmeye, hakikati bilmeye, engelleri itmeye, inkarları dürmeye, bağlı olan düğümleri çözmeye, cennetlere girmeye, Allahı görmeye, baş sebeptir.

Bu zamanda Marifetullah cevheri nasıl elde ederiz sorusuna cevaben deriz ki: Siz eğer kendinizi seviyorsanız Nur Risalelerini bol bol okuyun. Onları arayın, bulun. çok çok okuyun. Okumaktan mahrum kaldığınız günler için, kendinizi hesaba çekebildikten sonra, hazine arar gibi onları arayın bulun. Okuyun. Çoluk çocuk, eş dost ve akrabaya da okutun. Yollarını bulmaları için onlara da ışık tutun. Onları da cehennem ateşinden kurtarmaya sebep olun. Kurtarın. O eserleri okuduğunuz zaman, unutmayın ki, zamanınızı imanınızı kurtarmak gibi en faydalı yerde değerlendirmiş oluyorsunuz. Onları okumakla Allahın varlığını bilip tasdik etmenizin alameti olan ibadetinize muvaffak olduğunuz için Allah’a çok hamd edin şükredin ve ibadetlerinizi yaptığınız için onları sevin ve bilin ki, siz dünyanın en zenginlerinden biri sizsiniz.

Çünkü insan nasıl bir devirde yaşadığını bilemezse, çok şeyi tersinden görür. Kütübü Sitte de geçen bir Hadis-i şerifi İbn-i Abbas mealen şöyle rivayet ediyor: “Peygamberimiz (a.s.m.) Kur’ani Kerimi dikkatle ve hatasız okumayı tavsiye ve tembih ederken, bu duayı de bize unutmadan okumayı tavsiye ve tembih ederdi diyor, o  dua şudur: “Allah’ım bizi   âhir zaman fitnesinden, mesih, deccal ve süfyan şerrinden koru.” Yani bundan anlaşılıyor ki 1400 kûsur seneden bu yana Allah’ın Salih kulları yaşadığımız devir olan  âhir zaman  şerrinden Allah’a sığınmışlar.” Bir başka rivayete göre de, “Hazreti Ademden maada bütün Peygamberler ahirzaman fitnesinden Allaha sığınmışlar.” Bunlardan anlıyoruz ki, çok kötü bir zamanda yaşadığımız ortaya çıkmış olur ve bu zamanın fitnesinden kurtulmak için çarelerine başvurma ihtiyacını bütün duygularımızla hissedeceğiz.

Abdülkadir Haktanır

www.NurNet.org

Sağlam iman sahibi olan Müslüman; Yalan, hile ve aldatmak gibi kötü hasletlerden üzak olmalı. Onda bu işler çok farklı olarak kendini göstermeli. Diyelim ki sanatkârdır. Birine bir iş yaparken, yaptığı işi kendisi beğenmeden müşteriye teslim etmeyecek. Bir yerden bir para mı isteyecek, ödeyebileceği günden daha geç bir tarih verir ki, sonra mahcup olmasın. Parayı harcarken de, çok   dikkatli davranır. Çünkü Allah (… İsraf etmeyin, çünkü O (Allah) israf edenleri sevmez) (A’raf 31) İşte bu Ayet-i Kerime bize iktisadı emredip İsraf yapmayı yasaklıyor. Bundan ötürü, sağlam imana sahip olan  zat, evinde azami iktisatla yaşamaya çalışır. Hele borçlu iken ekmeğini tuzla, pul bibere banarak yer ve bunu yaparken yaptığından eziklik hissetmek şöyle dursun zevk alır ve şeref duyar. Bunda şeref mi olur dersen:

Tabii ki şereftir.  Çünkü Müslüman kendisi için yaşamaz dini için yaşar. O yemek için yaşamaz, yaşamak için yer. Hatta: İnsanın en kıymetli malı olan canını bile, dini uğruna verirken, o dininin şerefini korumakla her zaman kendini mükellef hisseder. Nasıl ki, onun kardeşleri olan diğer Mü’minlerin sevinçleri ile de sevinir müferrah olur,  onlara herhangi bir keder isabet etse, kederlerinden de hisse almaya kendini alıştırır ; Afrika da o kadar Müslüman aç dururken biz çok çeşit yemek yiyerek karnımızı tıka basa dolduramayız.  Aynen bunun gibi müminin yaptığı bütün hareketler, ister iyilik olsun ister kötülük, beraber yaşadığı Müslüman cemaate de mal olacağını bilir. Ona göre davranır. Hatta farkında olmayarak da olsa, yaptığı herhangi hata cemaate mal olacağını bildiği için çok rahatsız olur. Hele yalana kat’iyyen tenezzül etmez . Çünkü, İşaratül İcazda, bak nasıl mükemmel bir ifade var :

“Mü’min için: Yol iki görünüyor: Ya sükût etmektir: Çünkü söylenilen her sözün doğru olması lazımdır. Veya sıdktır. Yani: (Ya susmalı, veya konuşursan, doğruyu konuşmalı)

Çünkü İslamiyet’in esası, sıdktır. (doğruluktur)

İmanın esası, sıdktır.

Bütün kemalâta isal edici,(ulaştırıcı) sıdktır.

Terakkiyatın(ilerlmenin) mihveri, sıdktır.

Ahlak-ı âliyenin (yüksek ahlakın) hayatı, sıdktır.

Âlem-i İslam’ın nizamı, sıdktır.

Nev-i beşeri kâbe-i kamalata isal ( en yükseğe ulaştıran) eden, sıdktır.

Ashabı kiram’ı bütün insanlara üstüne çıkaran , sıdktır.

Muhammed-i Hâşimi Peygamberimiz Aleyhissalatu Vesselam’ı mertebe-i beşeriyenin en yükseğine çıkaran, sıdktır. (doğruluktur)

Abdülkadir Haktanır

www.NurNet.org