Benim çocukluğumda bize okullarda ülkemizin kendi kendine yetebilen ender ülkelerden biri olduğu öğretilir, bununla da gurur duymamız sağlanırdı. Aynı dönemde İç Anadolu Bölgesi’nin ülkemizin tahıl ambarı olduğunu da öğrenmiştik.
Sonra aradan yıllar geçti ve “kendi kendine yetme” sözüyle sadece buğdayın kastedildiğini öğrendik. Meğer en çok övünülen yerlerdeki bayrak direklerinin iplerini bile dışarıdan getiriyormuşuz o zamanlar.
Aslında o günlerden çok öncelerde de dışarıdan pek çok şeyler almışız. Zaten dışarıdan bir şeyler almak çok da kötü bir şey değildir. Sonuçta kimde bir şey fazla varsa onunla sizde fazla olanı değiş tokuş edersiniz. Böylece iki taraf da bir ihtiyacını gidermiş olur. Aynen bunun gibi teknolojisi ileri olan da teknolojisini veya bu teknoloji ile elde ettiği ürünleri satarak gelir elde eder.
Ancak birileri size ürününü, malını verirken yanında kültürünü ve inancını da veriyorsa sıkıntı o zaman başlar. Birilerinin teknolojide ileri olması, onların kültür, sanat ve inançta da ileri olacaklarına delil olamaz. Fakat maalesef toplumumuzda, teknolojisi gelişmiş olan ülkelerin inanç alanında da en ileri ülkeler olduğu düşüncesi yerleştirilmiştir.
Bu düşünce zaman zaman tartışmalara da sebep olmaktadır. Bazı ayetleri ve İslâmî konuları kafalarına göre yorumlayıp, kendilerine delil oluşturma gayretine giren kimileri, yaptıklarını böylece İslâm sınırlarına dâhil etmeye çalışırlar. Bunlar aslında Hristiyanlığın hatta paganlığın nimetlerinden(!) faydalanırken İslâm’dan da çıkmamış olma kurnazlığının peşindedirler.
Derler ki; Kur’an’da Hz. Muhammed’den önceki peygamberleri kabul etmenin şart olduğu söyleniyor. Ayrıca İslâm’ın şartlarından bir tanesi de Peygamberlere inanmaktır. Hal böyle olunca Hz. İsa’nın doğum gününü kutlamak neden günah olsun? Onun getirdiklerini uygulamak neden günah olsun?
Özellikle yılbaşı dönemlerinde alevlenen bu durumu açıklamaya çalışalım:
Noel, Hıristiyanların Hz. İsa’nın (as.) doğum günü olarak kutladıkları bir bayramlarıdır. Bizim de kullandığımız güneş takvimine göre senenin bitmesine birkaç gün kala kutlanır. Ülkemizdeki Müslümanların çoğu bu bayramı, bu tarihte kutlamaz. Böyle bir bayramdan haberleri bile yoktur. Çam süslemek ve Noel Baba bu bayrama ait simgelerdir. Kutlamalar daha çok Hz. İsa’nın doğum günü değil de Noel Baba’nın hediye dağıtma günü havasında geçer. –Son söylediğimden, Kiliselerde yapılan törenler hariçtir.– Alışveriş çılgınlığının tavan yaptığı dönemdir. Mağazaların yıl boyu satamadığı malları tüketmeleri için iyi bir fırsattır.
Şükran Günü de yine Hristiyanların kutladığı bir gündür ama Hz. İsa ile uzaktan yakından ilgisi yoktur. Hatta ilk ortaya çıktığında Fatih İstanbul fethedeli yüz elli yıl olmuştur. Yani bu bayramın ilk ortaya çıktığı zamanın Hz. İsa’nın hayatta olduğu zamanla arasında, bizimle Efendimizin (sav.) arasındakinden daha uzun bir zaman vardır.
Şükran Günü’nün ortaya çıkması, Avrupa’dan Amerika ve Kanada’ya göçen insanların hasat zamanı Allah’a şükretmek için bir ritüel icat etmeleriyle olmuştur. Bölgesine göre Ekim, Kasım aylarında kutlanır. Ayırt edici etkinliği Hindi pişirilmesidir. Ülkemizdeki Müslümanlar tarafından bu bayram da bu tarihlerde kutlanmaz. Hatta kimsenin haberi bile olmaz.
Cadılar Bayramı: Aslen Hristiyan âdeti de değildir. Pagan âdetidir. Hristiyanlığa yedinci yüzyılda girmiştir. Ekimin son gününde kutlanır. Ayırt edici etkinliği korkunç kıyafetler giymek ve oyulmuş kabaklardır.
Sevgililer gününün ortaya çıkmasının da bir Hristiyan din adamına dayandığı söylenir. Hz. İsa ile hiçbir ilgisi yoktur. Yılbaşından sonra ikinci büyük “çılgın alışveriş” zamanıdır.
Görüldüğü gibi bu bayramlardan Hz. İsa ile ilgisi olan tek bayram Noel’dir. Onu da topu topu üç yıl süren peygamberlik hayatında Hz. İsa’nın kutlayıp kutlamadığını bilmiyoruz. Diyelim ki kendisi kutlamasa bile bir peygamberin doğum günü kutlanmak isteniyor. Acaba bir peygamberin doğum günü dans edip sarhoş olarak mı kutlanır?–ki Hristiyanlar bile öyle yapmıyor–
Son olarak bu iddialardan en masumu olan “Noel’i değil yılbaşını kutladığını söyleyenlere” cevap verelim:
Bir defa “Bir takvim yılının değişmesinde kutlanacak ne olabilir?” sorusu cebimizde dursun. Bunun mantıklı bir açıklaması zaten olamaz. Yıl bittiği, ömrümüzden bir yıl daha gittiği için ancak üzülmek gerekir.
Yılbaşı kutlaması da bize Hristiyan âleminden geçmiştir. Yani bir Hristiyan âdeti diyebiliriz. Fakat dini bir temeli yoktur. Onların Noel tatillerinin içine rast geldiğinden, Noel’e ait bazı simgeler Yılbaşı kutlamalarına da karışmıştır.
Sadece bu kadarı bile Yılbaşı kutlamanın, Hristiyan ve Yahudilere benzememek için en basit bir günlük uygulamasını bile değiştiren Hz. Peygamber’in talimatlarına aykırı olduğunu göstermeye yeter.
Bununla birlikte:
– Yılbaşı gecesi Noel Baba kıyafetleri giyip Noel Baba şapkaları takmak,
– Birbirine Noel Baba figürlü hediyeler almak,
– Evinde Noel ağaçları süslemek,
– Yılbaşında Hindi pişirmek,
– Yılbaşında kabak pişirmek, Hristiyanlara benzemektir. Hem de onların farklı farklı zamanlarda yaptıkları ritüelleri bir geceye sığdırmaktır.
Üstelik bunların tamamı Hristiyanlığa Hz. İsa’dan yüzlerce yıl sonra girmiş adetlerdir. Dolayısıyla bunları yapmakla Kur’an’da ve İslâm’ın şartları arasındaki geçmiş peygamberleri kabul etme emri arasında hiçbir bağlantı yoktur.
Kaldı ki, Hz. Peygamber’in gelişiyle önceki Peygamberlerin getirdiklerinin tümü hükümsüz olmuştur.
Ya da o getirilenler sonradan gelenler tarafından bozulup hükümsüz kaldığı için Hz. Muhammed (sav.) gönderilmiştir.
Muhiddin Yenigün
