Etiket arşivi: Muhammed Numan

Günlük Paylaşımlar, Kişisel Gelişim, Risale Çalışmaları

Hırçınlaşmış ruhlarımız ve Risale-i Nur hizmetimiz

Yorum yapın

Hırçınlaşmış ruhlarımız ve Risale-i Nur hizmetimiz

 

Okunan manaları hazmetmek, sürekli okumak, dikkat ve tefekkür ile okumak ile olur.

Hizmet eden kardeşini hazmetmek, bu da hakiki manada hizmet düsturları ve bu düsturların temelini teşkil eden Yirmi ve Yirmi Birinci Lem’aları hazmetmek ve hizmette tatbik etmekle mümkündür.

“Hazm olmayan ilim telkin edilmemeli.”[1] Yani insan tam olarak anlamadığı, hazm edemediği şeyleri ne tatbik ne de başkasına tebliğ etmemeli. Veya yapmadığı şeyleri başkasına yapmış gibi anlatmamalı. Ta ki sözleri tesir etsin. Yapılmayan şeyleri yani kendisinde olmayan, yapmadığı, terk ettiği şeyleri insanın telkin etmesi sakıncalıdır.

Okunan eserlerin çeşitli metodlarla hazmedilmesi daha kolaydır. Çünkü “Temasülse, tezadın mühim bir sebebidir.”[2] Birbirine eşit olan kimseler arasında rekabet olur. Bu rekabet eğer müsbet ise, müsabaka ismini alır. Menfi tarzda olan rekabet varsa bu rekabet olur ve tenkis-i gayr ile kendi kemalini ortaya koyma yarışına girer ki bu da Risale-i Nur hizmetinde istenmeyen bir tavırdır.

İnsanın, abisinde, şeyhinde, hocasında, üstadında fâni olması çok kolaydır. Çünkü biliyor ki kendisinden kat be kat rüçhaniyet/üstünlük söz konusudur. Ama insan emsali olan birisinde fâni olması çok suubetlidir. Çünkü meziyet olarak kendisiyle emsal olduğu için kendisinden üstün göreceği bir şey yok ki onda erisin. Ya yaş veya iştigal olarak bir farklılık olur ki bu da pek geçerli bir sebep değildir.

Mataryalizm, fikri olarak karşımızda şu anda yok; ama lehviyat ve hevesat suretinde dünyevi yaşam ve neticesinde çıkan hedonizm ve narsizm olarak karşımıza çıkmaktadır. Yani enaniyeti zirveye götürerek insan kendisini dünyada en üstün varlık olarak görmeye ve kendisinden başka herkesi aşağı seviyesine indiriyor.

Akıl ve fikri ön plana alarak önce insanlara yaklaşıp sonra da akıl ve fikri his ve heves ile köreltip lehviyat ve hevasatın hücuma açık hedef ederek insanları hırçınlaştırıyor. İşlenen günahlar insanları hırçınlaştırıp kendisi gibi olmayan veya kendi hedefine çıkmayan, işine yaramayan her şeyi abes görme meyline giderek diğergamlık olan hamiyeti de devre dışı bırakıyor. Hâl böyle olunca da hizmette hizmet arkadaşımızı hazm edememek de bundandır. Buna da çeşitli bahaneler bulmak kolaydır. Meşrebi bozuk, izahlı okuyor, düz okuyor, bağnaz, geçimsiz vb bahanelerle kendisini haklı gösterir.

İhlas Risalelerini on beş günde bir okunması telkini de bundandır. Hatta üç günde bir okunması da kitaba geçmemiş rivayet içindedir. Beraber kaliteli zaman geçirerek insan, hizmet arkadaşını hazmedebilir. Kalitesiz zaman geçirmek ise yaklaşmaya değil, uzaklaşmaya yani tesanüte değil tenakuza sebeptir.

Rabbim diğergamlık ile hizmet arkadaşlarımızı hazm etmeyi nasip eylesin, inşallah.

Selam ve dua ile

Muhammed Numan ÖZEL

[1] Sözler (706)
[2] Sözler (726)

Kaynak:RisaleHaber

www.NurNet.org

Günlük Paylaşımlar, Risale Çalışmaları, Seçtiklerimiz, Soru - Cevap, Tarih

Bediüzzaman’ın Fener Patriği ile Görüşmesi

Yorum yapın

“Hazret-i Üstâd Bediüzzaman’ın 1953 yaz aylarında, hususi şekilde gidip İstanbul Fener Patriği Athenagoras ile görüşmesini burada kaydetmek lâzım geldi. Üstâd’ın bu görüşmesi manidardı. İslâm ve hakikî Hıristiyanlık dinlerinin barışmasının veya hiç olmazsa esas mes’elelerde ittifakın tebliği gibi idi.

O günlerde Üstâd’la beraber bulunmuş halen hayatta Nur talebelerinden bir çoğu rivayet ederler ki: Bir gün Hazret-i Üstâd, yanında Üniversiteli Ziya Arun olduğu halde, Fener’deki Patriğe gitmiş, görüşmüş ve ona:

“Hıristiyanlığın din-i hakikisi olan tevhid ve nübüvveti kabul ettiğiniz gibi, Hazret-i Muhammedi de (A.S.M) peygamber ve Kur’ân-ı Kerimi de Kitabullah olarak kabul ederseniz, ehl-i necat olacaksınız.” dedi.

Patrik Althenagoras cevabında: “Ben kabul ediyorum…” deyince

Bediüzzaman:“O halde siz bunu dünyanın diğer ruhanî reislerine de söylüyor musunuz?”

Patrik: “Söylüyorum, amma onlar kabul etmiyorlar.” diye cevab vermiş.

Bu hadiseyi nakleden, Üstâd’ın o sıra beraberinde bulunmuş bir çok talebesi hâlâ hayattadır.

Ezcümle: Ahmet Aytimur, şimdi Almanya’da bulunan Abdulmuhsin, Mehmet Fırıncı vesaire…

Nitekim aynı ma’nada olarak 22 Şubat 1951’de, Üstâd’ın izni ve müsaadesiyle Vatikan’daki Hıristiyan Âleminin bir nevi ruhani reisi olan Papa’ya bir Zülfikâr kitabı gönderilmiş.. Papa da buna karşı teşekkür cevabını yazmıştı.

Bu eserin Hıristiyan Âleminin bir nevi dini ve ruhani reisi olan Papaya gönderilmesiyle, vahdaniyet-i ilâhiyye, Risalet-i Muhammediye Aleyhisselâtü Vesselâm ve Kur’ânın kelamullah olduğunu ispat eden bu eser, mezkûr tebliği de yapmış oluyordu.

Bu bahis ayrıca ilerde tafsilen kaydedilecektir.”[1]

Bediüzzaman Said Nursi, hayatı boyunca İslamiyet’i hâl ve kâl diliyle ilan etmiştir. Daha önce Vatikan’a, Zülfikar Mecmuasını gönderdiğini beyan etmiştik. Sanki islamiyetin ruhundan, sofrasından nasibiniz olmazsa ilerde çok zulümlerin yuvası olacaksınız demiş.

1953 senesinde Fener-Rum Patrikhanesine de aynı tebliğ metodunu izlemiştir. Yukarıda kaynağıyla yayınladığım mektup bu görüşmenin muhteviyatını anlatmaktadır.

Üstadımızın mahiyetini ve Risale-i Nur’un muhteviyatını bilen, bildiği için de anti ideolojisi sebebiyle taarruz edip muhalefete geçen isminin önü kalabalık olan bazı kimseler, insanları Risale-i Nur ve müellifi Bediüzzaman Said Nursi’den uzaklaştırmak için, hezeyanlarını savurmaktadır.

Bediüzzaman için, yok Vatikan’a mektup yazdı diyalogculuğun temelini hazırladı, yok Fener Patrikiyle görüştü elini öptü falan filan gibi şeyler söylemek, aslında Bediüzzaman’ın temsilcisi olduğu İslamiyet’e saldırmaktır. Şöyle düşünün isminin önünde akademisyen gibi unvan bulunan birisini ele alalım. Biz bu şahsın akademik kariyerine hücum etsek. Bu fiil ön planda akademisyene, arka planda ise çalıştığı üniversiteyi/kurumu karalamak manasına gelir. Bir din alimine yapılan hücum da aynı formülle ele alacak olursak ön planda şahsa, arka planda ise mümessili olduğu İslamiyet’e hakaret ve hücumdur.

Akademisyen olduğunu iddia eden birisi konuşurken kahvane oturuşu ve ağzıyla/jargonuyla bazı şeyler söylediğinde kendisini mahcup edecek çok şeyler çıktığında akamedisyenliğine leke getireceğini de düşünmelidir.

Hem iftira atıp hem de ben tartışmanın tarafı olmak istemiyorum diyen birisi, delilsiz belgesiz şeyler savurarak konuşmasının neticesi istemediği şeyleri de işitmek zorunda kalacaktır. Her istediğini rahatça konuşan kimse, istemediği şeyleri de “El cezau min cinsi amel” kaidesince işitecektir.

Fethullah Gülen üzerinden Risale-i Nur ve müellifine ilişenler iki kesimdir. Birisi, Bediüzzaman ve telifatının mahiyetini bilenler. Bunlar mahiyetini bildikleri ve kendi çürük ideolojilerinin bir numaralı düşmanı olarak gördükleri için ilişmeye yeltenenler.

İkincisi ise, bunlar da birincisinin taassuplu mukallitlerinden öte bir şey değildir.

Fethullah Gülen’den yola çıkıp “neden onun kaynaklarına ilişmiyorsunuz diyen aydınlar(!)” İslamiyete olan kinlerini de bu şekilde kusmaktalar.

“Bir âlim-i zîtehevvür ki, sıfat-ı ilim kendini fesad ve fenalıktan men’etmiş iken, daima onun sıfat-ı tehevvüründen vücuda gelen fesad ve fenalığın zikri vaktinde, onu âlimlikle yâdetmek ve sıfat-ı ilme ilişmek, nasıl ilme husumet ve adaveti îma eder.”[2]

Her insanın, karakteri, kulluğu ve temsilcisi olduğu iş olmak üzere üç karakteri var. Fethullah Gülen’den bahsederken din ve dini değerleri itibardan düşürüp, bu milletin din ile olan bağının kopması ve neticesinde serserilik ve anarşinin çıkmaması için din ve dini değerleri nazara vermemek gerekli. Yani Gülen’den bahsederken onun hocalık kisvesinin kullanılmaması gereklidir.

Laikliği hayatının temeline koymuş birisi bakan, başbakan olsa onlar ülke ekonomisini çökertse, beş – on bankanın kasasını boşaltsalar, biz de bunları tekid ederken laik işte ne bekliyorsun, laikliğin verdiği budur desek doğru mu yapmış oluruz? Yoksa bu hatayı o bakanlara mı verirsek doğru etmiş oluruz şimdi sizden soruyorum?

“Evet, kim ki evinin tavanı altındaki zaif direği çekmek istiyorsa, evvelen onun yerine kuvvetli bir direkle muhafaza altına aldıktan sonra kaldırsın. Yoksa bilmeden evi harab etmiş olacaktır. Hem bir fâsid delili iptal edip çürütmek isteyen adam, sahih bir delil ile hak olan neticeyi tesbit ettikten sonra etsin. Aksi halde düşünmeden ifsad etmiş olur.” [3]

Ulema-is sû olan insanları tenkid edenler bu yazdıklarımı unutmasın.

Bu sebeple Bediüzzaman Said Nursi ve emsali olan Ehl-i Sünnet Ulemasına ilişenler bunu düşünsün. Çürük ve kurtlu olan ideolojileri sebebiyle ilişmeye yeltenmesinler.

[1] Badıllı, Mufassal Tarihçe (1837)
[2]Divan-ı Harb-i Örfi (35)

[3] Asar-ı Bediyye ( 406 )

Kaynak: RisaleHaber

 

www.NurNet.Org

Günlük Paylaşımlar, Risale Çalışmaları, Seçtiklerimiz

Bediüzzaman’ın Fener Patriki ile Görüşmesi

Yorum yapın

Bediüzzaman’ın Fener Patriki ile Görüşmesi

“Üstteki hadise ve mesele münasebetiyle; Hazret-i Üstâd Bediüzzaman’ın 1953 yaz aylarında, hususi şekilde gidip İstanbul Fener Patriği ALT HENAGORAS ile görüşmesini burada kaydetmek lâzım geldi. Üstâd’ın bu görüşmesi manidardı. İslâm ve hakikî Hıristiyanlık dinlerinin barışmasının veya hiç olmazsa esas mes’elelerde ittifakın tebliği gibi idi.

O günlerde Üstâd’la beraber bulunmuş halen hayatta Nur talebelerinden bir çoğu rivayet ederler ki: Bir gün Hazret-i Üstâd, yanında Üniversiteli Ziya Arun olduğu halde, Fener’deki Patriğe gitmiş, görüşmüş ve ona:

“Hıristiyanlığın din-i hakikisi olan tevhid ve nübüvveti kabul ettiğiniz gibi, Hazret-i Muhammedi de (A.S.M) peygamber ve Kur’ân-ı Kerimi de Kitabullah olarak kabul ederseniz, ehl-i necat olacaksınız.” dedi.

Patrik Althenagoras cevabında: “Ben kabul ediyorum…” deyince Bediüzzaman:

“O halde siz bunu dünyanın diğer ruhanî reislerine de söylüyor musunuz?”

Patrik: “Söylüyorum, amma onlar kabul etmiyorlar.” diye cevab vermiş.

Bu hadiseyi nakleden, Üstâd’ın o sıra beraberinde bulunmuş bir çok talebesi hâlâ hayattadır.

Ezcümle: Ahmet Aytimur, şimdi Almanya’da bulunan Abdulmuhsin, Mehmet Fırıncı vesaire…

Nitekim aynı ma’nada olarak 22 şubat 1951’de, Üstâd’ın izni ve müsaadesiyle Vatikan’daki Hıristiyan Âleminin bir nevi ruhani reisi olan Papa’ya bir Zülfikâr kitabı gönderilmiş.. Papa da buna karşı teşekkür cevabını yazmıştı.

Bu eserin Hıristiyan Âleminin bir nevi dini ve ruhani reisi olan Papaya gönderilmesiyle, vahdaniyet-i ilâhiyye, Risalet-i Muhammediye Aleyhisselâtü Vesselâm ve Kur’ânın kelamullah olduğunu ispat eden bu eser, mezkûr tebliği de yapmış oluyordu.

Bu bahis ayrıca ilerde tafsilen kaydedilecektir.”[1]

Bediüzzaman Said Nursi, hayatı boyunca islamiyet’i hâl ve kâl diliyle ilan etmiştir. Daha önce Vatikan’a, Zülfikar Mecmuasını gönderdiğini beyan etmiştik. Sanki islamiyetin ruhundan, sofrasından nasibiniz olmazsa ilerde çok zulümlerin yuvası olacaksınız demiş.

1953 senesinde Fener-Rum Patrikhanesine de aynı tebliğ metodunu izlemiştir. Yukarıda kaynağıyla yayınladığım mektup bu görüşmenin muhteviyatını anlatmaktadır.

Üstadımızın mahiyetini ve Risale-i Nur’un muhteviyatını bilen, bildiği için de anti ideolojisi sebebiyle taarruz edip muhalefete geçen isminin önü kalabalık olan bazı kimseler, insanları Risale-i Nur ve Müellifi Bediüzzaman Said Nursi’den uzaklaştırmak için, hezeyanlarını savurmaktadır.

   Bediüzzaman için, Yok Vatikan’a mektup yazdı diyalogculuğun temelini hazırladı, yok Fener Patrikiyle görüştü elini öptü falan filan gibi şeyler söylemek, aslında Bediüzzaman’ın temsilcisi olduğu İslamiyet’e saldırmaktır. Şöyle düşünün isminin önünde akademisyen gibi unvan bulunan birisini ele alalım. Biz bu şahsın akademik kariyerine hücum etsek. Bu fiil ön planda akademisyene, arka planda ise çalıştayı olan üniversiteyi/kurumu karalamak manasına gelir. Bir din alimine yapılan hücum da aynı formülle ele alacak olursak ön planda şahsa, arka planda ise mümessili olduğu İslamiyet’e hakaret ve hücumdur.

Akademisyen olduğunu iddia eden birisi konuşurken kahvane oturuşu ve ağzıyla/jargonuyla bazı şeyler söylediğinde kendisini mahcup edecek çok şeyler çıktığında akamedisyenliğine leke getireceğini de düşünmelidir.

Hem iftira atıp hem de ben tartışmanın tarafı olmak istemiyorum diyen birisi, delilsiz belgesiz şeyler savurarak konuşmasının neticesi istemediği şeyleri de işitmek zorunda kalacaktır. Her istediğini rahatça konuşan kimse, istemediği şeyleri de “El cezau min cinsi amel” kaidesince işitecektir.

Fethullah Gülen üzerinden Risale-i Nur ve müellifine ilişenler iki kesimdir. Birisi, Bediüzzaman ve telifatının mahiyetini bilenler. Bunlar mahiyetini bildikleri ve kendi çürük ideolojilerinin bir numaralı düşmanı olarak gördükleri için ilişmeye yeltenenler.

İkincisi ise, bunlar da birincisinin taassuplu mukallitlerinden öte bir şey değildir.

Fethullah Gülen’den yola çıkıp “neden onun kaynaklarına ilişmiyorsunuz diyen aydınlar(!)” İslamiyete olan kinlerini de bu şekilde kusmaktalar.

“Bir âlim-i zîtehevvür ki, sıfat-ı ilim kendini fesad ve fenalıktan men’etmiş iken, daima onun sıfat-ı tehevvüründen vücuda gelen fesad ve fenalığın zikri vaktinde, onu âlimlikle yâdetmek ve sıfat-ı ilme ilişmek, nasıl ilme husumet ve adaveti îma eder.”[2]

Her insanın, karakteri, kulluğu ve temsilcisi olduğu iş olmak üzere üç karakteri var. Fethullah Gülen’den bahsederken din ve dini değerleri itibardan düşürüp, bu milletin din ile olan bağının kopması ve neticesinde serserilik ve anarşinin çıkmaması için Din ve dini değerleri nazara vermemek gerekli. Yani Gülen’den bahsederken onun hocalık kisvesinin kullanılmaması gereklidir.

Laikliği hayatının temeline koymuş birisi bakan, başbakan olsa onlar ülke ekonomisini çökertse, beş – on bankanın kasasını boşaltsalar, bizde bunları tekid ederken laik işte ne bekliyorsun, laikliğin verdiği budur desek doğru mu yapmış oluruz? Yoksa bu hatayı o bakanlara mı verirsek doğru etmiş oluruz şimdi sizden soruyorum?

Gülen’i tenkid edenler, onun üzerinden islami değerlere ve simge ve sembollere ilişmesi de hatadır. Bu hata ile ister kasıt olsun ister olmasın ilme ve dine bir ilişmektir.

         “Din âlimleri İslâmiyetin direkleridirler.”[3]

“Evet, kim ki evinin tavanı altındaki zaif direği çekmek istiyorsa, evvelen onun yerine kuvvetli bir direkle muhafaza altına aldıktan sonra kaldırsın. Yoksa bilmeden evi harab etmiş olacaktır.

         Hem bir fâsid delili iptal edip çürütmek isteyen adam, sahih bir delil ile hak olan neticeyi tesbit ettikten sonra etsin. Aksi halde düşünmeden ifsad etmiş olur.”

Ulema-is sû olan insanları tenkid edenler bu yazdıklarımı unutmasın.

Bu sebeple Bediüzzaman Said Nursi ve emsali olan Ehl-i Sünnet Ulemasına ilişenler bunu düşünsün. Çürük ve kurtlu olan ideolojileri sebebiyle ilişmeye yeltenmesinler.

Selam ve dua ile

Muhammed Numan ÖZEL

 

[1] Badıllı, Mufassal Tarihçe (1837)

[2]Divan-ı Harb-i Örfi ( 35 )

[3] Asar-ı Bediyye ( 406 )

Kaynak: RisaleHaber
www.NurNet.org
Günlük Paylaşımlar, Kişisel Gelişim, Risale Çalışmaları

Hizmet Bir Bütünlüktür

Yorum yapın

Hizmet Bir Bütünlüktür

“Baş, bir batman taşı kaldırdığı halde; göz, bir saçı kaldıramadığı gibi; o latife, bir saç kadar bir sıkleti, yani gaflet ve dalaletten gelen küçük bir halete dayanamıyor. Hattâ bazan söner ve ölür. Madem öyledir; hazer et, dikkatle bas, batmaktan kork. Bir lokma, bir kelime, bir dane, bir lem’a, bir işarette, bir öpmekte batma! Dünyayı yutan büyük letaiflerini onda batırma. Çünki çok küçük şeyler var, çok büyükleri bir cihette yutar.”[1]

Hizmet-i Nuriye bir bütünlük içerisindedir. İmani esaslar temelidir. Çeşitli fikir akımlarının yani izm’lerin hava uçuçtuğu bir devirde izm’siz bir hareket teşkil ettirerek sadece fikirde kalan felsefi izm’lerden uzak ve izm’leri çürütüp bertaraf eden aşırılıklarda yani ifrat ve tefritten uzak tutup insanları dengede tutmaktadır. Risale-i Nur, insanı dengede tutarken hem kendi bütünlüğünü hem de insanın bütünlüğünü bozmadan yapmaktadır. Bir kısmını inkar, bir kısmını kabul gibi bir şey söz konusu değildir, bir bütünlük içerisindedir. İmani mevzular, Lahikalar, Müdafaalar olmak üzere üç ayak üzerine tesis edilmiştir.

Bunların herbirisi tüm dönemin özelliklerini ihtiva etmektedir. Yani her bir  eserde üç said dönemlerinin iz düşümleri mevduttur. Sadece bir veya iki dönemi kabul edip geri kalan dönemleri ve eserlerini kabul etmemek, okumamak, önemsememek ise istikametten çıkmaya ve kafa fenerine göre hareket etmeye sebep olur. Lahikalar ve müdafaaları kabul etmemek, önemsememek sadece imani bahisleri tercih ve kabul etmek ise buna girmektedir. Çünkü birisi sadece Sözler, lemalar, mektubat, şualar, mesnevi, i. İ’caz’ı kabul edip gerisi kabul etmese ve tüm mesaisini bunları anlamaya teksif etse belki bu kitaplardaki mevaizi massebip manen terakki edebilir. Ama lahikaları düstur yapmazsa çok defa aldanır ve çevresindekileri aldatır. Çünkü elinde bir metod bulunmuyor.

Metod, şablon olmayınca da kafa fenerinin yakıp, onun ışığına göre hareket edecek ve imani bahsileri nurlardan, usul’e taalluk eden şeyleri başka yerlerden alarak, meslek başka meşrep başka nev zuhur bir şey ortaya koyacaktır. Belki parmak ısırtacak kadar ilmi/malumatı olacak ama yaptığı hareketi çocuk bile yapmaz nurculuk namına diye hareketlerde bulunacaktır. Üstadın, üç said devresinde telif edilen eserler basamak gibidir. Tefsir mukaddimesi Muhakemat ve İşarat’ü-l i’caz ile başlayıp aynı dönemlerde te’lif edilen ve Asar-ı Bediyye ismiyle cem edilip neşredilen bu içtimai eserler ve devamında Sözler, Lem’alar, Mektubat ve Şualar ile devam edip yavaş yavaş üçüncü Said devresine giden süreçte Lahikalarla artık bir hareket haline gelmiştir.

Şimdi farz edelim ki, birisi birinci ve üçüncü said dönemlerini görmezden gelse ve o döneme bakan eseri ve meseleleri reddetse, elbette bu hizmetin kudsiyeti ve şahs-ı manevisi bir mühlet sonra belli şartlar tahtında iddetini tamamlayıp, tokatlamaya başlayacaktır. Ama bunun bir mühleti var, bu iddet dolunca netice kaçınılmazdır. Bu sebeple imhal edilen müddet dolmadan evvel, inattan vazgeçip, tavsiye ve üstündeki akrebi gösterip söyleyene kulak verip dinlese ve eski fikirlerini tashih edip, o fikirleri benimseyenlere de ulaşıp onları da tashih edip istikamete getirmesi elzemdir.

Hizmetin imani esaslarını ders veren eserler baş gibidir, ameli düsturlar göz gibidir. İmani bir meseleyi tam anlamasa ve reddetmese ve kabul etse bundan mesul olmaz. Ama usule bakan şeylerde olan gaflet, ihanet ve dalalet ise tamiri mümkün olmayan şeylere de sebep olur. Bu sebeple harekatımızda azami dikkat etmek elzemdir. Her hareketimizde Lem’alarda mezkur mehazdaki “dikkat!” ikazını dimağımızın her yerine nakşetmeliyiz. Ne mutlu hizmette dengeyi bulana. .  

Selam ve dua ile

Muhammed Numan ÖZEL

 

[1]Mektubat ( 100 )

Kaynak: NurdanHaber 

 

www.NurNet.Org

Günlük Paylaşımlar, Risale Çalışmaları, Yazılar

İdareye Talib Olmak Müsbet Hareketi Parçalar

Yorum yapın

İdareye Talib Olmak Müsbet Hareketi Parçalar

 “Biz, kudsî hizmetimizde daima müsbet hareket ediyoruz.”[1]

            “Bizim vazifemiz müsbet hareket etmektir. Menfî hareket değildir. Rıza-yı İlahîye göre sırf hizmet-i imaniyeyi yapmaktır, vazife-i İlahiyeye karışmamaktır. Bizler asayişi muhafazayı netice veren müsbet iman hizmeti içinde herbir sıkıntıya karşı sabırla, şükürle mükellefiz.” [2]

“Hemen umumiyetle, Risale-i Nur hizmetinin yegâne maksadı olan imanın kuvvetlenmesinin vatan ve milleti tehdit eden dinsizlik ve komünistlik tehlikesine mâni olduğunu; şimdi en elzem vazifenin, fertlere ve cemiyete düşen hizmetin imanı kurtarmak ve kuvvetlendirmek bulunduğunu; zamanın en büyük dâvâsının Kur’âna sarılmak olduğunu, Risale-i Nur bütün kuvvetiyle bu meseleye hasr-ı nazar ettiğinden, vatan ve millet düşmanları, gizli dinsizler, bahanelerle hücuma geçip aleyhte tahriklerde bulunduklarını; “Fakat biz müsbet hareket etmeye mecburuz. Elimizde Nur var, siyaset topuzu yok. Yüz elimiz de olsa, ancak Nura kâfi gelir” diyerek Nur’un din düşmanlarını mağlûp edeceğinden müsbet hareket etmenin atom bombası gibi tesiri bulunduğundan, Risale-i Nur’un siyasetle hiçbir alâkası bulunmadığını; mesleğimizin en büyük esasının ihlâs olduğunu, rıza-i İlâhîden başka hiçbir maksat ittihaz edilemeyeceğini, Nur’un kuvvetinin işte bu olduğunu; ihlâsla, müsbet hareket etmekle inayet ve Rahmet-i İlâhiyenin Risale-i Nur’u himaye edeceğini.. ilâ âhir.. beyan ederdi.”[3]

            Nur talebeleri okuduklarını günlük hayatın her sahasında göstermekle mükelleftir. Okumak, anlamak ve yaşamak üç mühim meseledir. Hani şimdi kombin diyorlar ya hani.. farklı parçaların bir bütünlük oluşturması manasında. İşte bu üç kelime de bir bütünlük arz etmektedir.

            Nur talebelerinin vazifesi devleti idare etmek değildir. Çünkü Nurcuların bir şiarı şudur “bu zamanda en büyük bir ihsan, bir vazife, imanı kurtarmaktır, başkaların imanına kuvvet verecek bir surette çalışmaktır.” [4] hakiki nurcular var olan tüm gayretlerini buna sarf ederler. Devlet idare etmeye talip olmazlar. Holigan tarzında bir partinin peşinde de gezmezler. Çünkü nurcuların gayesi siyasi değildir. İmani ve islamidir.

            Peki nurcuların siyasi ölçüsü nedir denilirse kısaca buna da değinelim.

            Nurcular, siyasette merkeze Halk Partisini koyar. Bunun karşısında, Halkçılara göre daha müsbet ve demokratik olan, nur hizmetine daha az zarar veren veya az müsaadekar ve müsamahakar olanlara ehven’ü-ş şer olarak destek verirler. Çünkü Halk Partisinin mazisi karanlık ve kanlıdır. Bu sebeple Halkçıların karşısıdaki yukardaki özelliklere sahip olan partiye destek verirler.

            Seçim zamanı menfi yani olumsuz eleştiriyi ehven’ü-ş şer olarak gördükleri partiye yapmazlar. Seçim sonrası ise müsbet yani olumlu eleştiriler veya tavsiyelerde ihtiyaca göre bulunarak ehven’ü-ş şer olarak gördükleri partinin müsbet hizmetlerinin artmasını temenni ederler.

            Yat, kat, arsa için değildir bu destekleri. İman, Kur’an, vatan ve milletin selameti içindir. En büyük müfessir olan tarih göstermiştir ki, yönetime talip olanlar ya istediklerini elde etmişlerdir ama dini kimliklerinden uzaklaşmışlardır. Ve bir süre sonra ekalli kalil olmuşlardır.

Nurcular ise, tarihi iyi okumuş ve siyasiler tarafından rakip olarak anılıp, milletçe bunlar siyasidir imajını vermemek için idareden uzak kalmış olup destek açıklaması yapmıştır ehven’ü-ş şer olarak gördükleri partiye. Tabi ki destek verirken bütün bütün her şeyini tasvib ederek değil.. müsbet manadaki hizmetlerini tebrik etmiş ve müstakim hizmetlerinin artması için dua edip yol gösterici tavsiyelerde bulunmuşlardır.

     “birbiriyle boğuşanlar, müsbet hareket edemezler.” [5] kaidesini de iyi okumuşlarve mizansız mücadele tarzında bir boğuşmaya, itiş kakışa girişmemişlerdir nurcular, idare ile.

“daire-i İslâmiyet içinde hangi meşrebde olursa olsun, medar-ı muhabbet ve uhuvvet ve ittifak olacak çok rabıta-i vahdet bulunduğunu düşünüp ittifak ederek…” [6]temel gayeleri olan islamiyetin ihyası için toplumda şeair-i islamiye için gayret etmişlerdir.

Başka meslek ve meşreblerin hareketleri veya yanlışlarıyla, tüm işlerini bırakıp onlara hücum etmemişlerdir. Yanlışları izah edilerek gene kendi hizmetleriyle meşgul olmuşlardır. Çünkü, “Müsbet hareket etmektir ki; yani kendi mesleğinin muhabbetiyle hareket etmek. Başka mesleklerin adaveti ve başkalarının tenkisi, onun fikrine ve ilmine müdahale etmesin; onlarla meşgul olmasın.” Kaidesini hizmetlerinin temel prensiplerindendir.

Nur talebelerinin kanaat önderleri mesabesinde bulunan, Bediüzzaman hazretlerinin varisleri ve talebeleri cemaatin nabzını tutarak ve bu kadar kalabalık bir cemaatin vahdetini muhafaza etmek için dönem dönem beyanatlarda bulunmaları da bu sebepledir. Şimdilerde bazıları Hüsnü Bayramoğlu ağabeyimizin beyanlarından rahatsız olmaktadır. Tabir-i caizse hadd-i buluğundan itibaren Bediüzzaman hazretlerinin yakınlarında ve nezaretinde hizmet dersi almış olan Hüsnü BAYRAMOĞLU ağabeyin beyanatları nurlardan ve Üstadımızdan aldığı derse binaendir. Çünkü nurun sahipleri, naşirleri, erkanlarının istikameti muhafaza etmek için bayanda bulunmaları elzemdir. Üstadımız da ve sonrasında erkan ağabeylerimizin hepsi bu vazifeyi ifa ettiler.

Hüsnü ağabey hakkında menfi konuşanlar, eminim ki, üstadımızın Menderes için beyan vermesini ve talebelerine Demokrat/Ahrarlara destek vermesini de tenkid ediyorlardır. Bu tenkid bir hastalıktır. Kalb ve ruha sirayet ederse her şeyde bir tenkid kapısıarıyorlar. Öyle ki belki Efendimiz (a.s.v.) zamanında ols

a O’nu da tenkid edecek kadar ifrat bir hal alacaklardı.

Bizler nur talebesiyiz ve mizanımız ise, Kur’an, Sünnet, icma’ ve kıyastır. Kıyası kafa fenerimize göre değil nurlardan aldığımız derslere göre yaparız. İşte ehven’üş-ş şer de böyledir.

Bizler bir partiye destek verirken tüm icraatlarını destekleyerek değil, var olan mevcud içerisinde – bizce – en müsbet ve iyisini seçeriz.

Hüsnü BAYRAMOĞLU ağabeyimizin de beyanatları yerinde ve muvafıktır. Yanlış adım atılmaması için lahikalar yayınlayarak Nur cemaatinin vahdetini muhafaza etmek emelindedir.

Rabbim kendisine sıhhatli ve istikametli hayırlı ömürler ihsan etsin inşaallah.

Selam ve dua ile

Muhammed Numan ÖZEL

[1] Mektubat ( 419 )

[2] Emirdağ Lahikası-2 ( 241 )

[3] Tarihçe-i Hayat ( 463 )

[4] Tarihçe-i Hayat ( 482 )

[5] Mektubat ( 268 )

[6] Lem’alar ( 151 )

 

Kaynak: RisaleHaber 

 

www.NurNet.Org