O’nun gibi bir insan, bu dünyaya gelmedi
Bu kadar zaman geçti, sevgisi eksilmedi
Ancak bedbaht kişiler, kıymetini bilmedi
Hala adı dipdiri, dolaşıyor dillerde
Çünkü “MUHAMMED” adı, şifadır gönüllerde
Rekorlar kitabında, en çok O’nun adı var
Çünkü O bir sevgili, her kesin gönlünde yar
Hiç kimsenin ölümü, O’nun kadar yakmadı
O’nun kadar hiç kimse, yetimler bırakmadı
Eşi Ümmü Seleme, o anı anlatıyor
Olayı anlatırken, Annemiz şöyle diyor:
“O vefat ettiği gün, bir araya toplandık
O gece sabaha dek, uyumadan ağlaştık
Sabahın seherinde, gürültüyle irkildik
Ansızın kazma- kürek, seslerini işittik
Ashabı hep beraber, durmadan ağlıyordu
Ev halkının feryadı, yürekler dağlıyordu
Adeta tüm Medine, tek bir hıçkırık olmuş
Üzüntüden ashabın, rengi sararmış solmuş
Deprem olmuştu sanki dünya sarsılıyordu
Resul vefat etmişti, Rabbine gidiyordu”
Derken Bilal okudu, sabahın ezanını
Sahabeler toplandı, kuşattı her yanını
“MUHAMMED” dediğinde, kimse dayanamadı
Yürekler parçalayan, feryatlarla ağladı
Cenazenin defninden, sahabe dönüyordu
Kızı Hazreti Fatma, onlara soruyordu
“O’nu toprağa gömüp, nasıl geri geldiniz
O gülün bedenine nasıl kıyabildiniz”
Her sahabe bir yana, sere serpe savruldu
Yaralı gönüllere, sanki oklar vuruldu
Bütün başlar eğikti, bedende deprem vardı
Bütün diller suskundu, çünkü kıymetli yardı
Sahabenin bir kısmı, hiç dayanamadılar
Bu musibetten sonra, orda kalamadılar
Bunlardan biri Bilal, Medine’yi terk etti
Ani bir karar ile gitti Şam’a yerleşti
Bilal o günden sonra, ezan okuyamadı
Çünkü ezan içinde, “MUHAMMED” adı vardı
Şam’da iken bir gece, rüyada O’nu gördü
Yanına çağırarak, hal hatırını sordu
Diyordu ki “Ey Bilal, sen beni üzüyorsun
Komşuluğumdan gittin, ziyaret etmiyorsun”
Bilal hemen uyandı, baktı sağa soluna
Karar verdi ve düştü, Medine’nin yoluna
Medine’ye varınca, etrafına geldiler
Ezan okumasını ısrarla istediler
Ashabın ısrarına, Bilal dayanamadı
Resul’ün aşkı için onları kıramadı
Vakit öğle zamanı, çıktı yüksek bir yere
Allah-u Ekber dedi, sesi gitti her yere
Sesini duyan geldi, toplandı sahabeler
O eski günlerini, beraber yâd ettiler
Resul dirildi sanki dolup taştı meydanlar
Sarıldılar Bilal’e oradaki insanlar
Ezanı bitirince, müminlere seslendi
Teselli etmek için, onlara şöyle dedi:
“Dostlar müjdeler olsun, müjdeler olsun size
Cehennem tesir etmez, O’na ağlayan göze”
Ya Rab Şefaatinden mahrum etme bizleri
O’nun hizmetkârıdır, kulun Ahmet Tanyeri
Ahmet Tanyeri – DİYARBAKIR
